เสียง คลิก ของปากกาดังเบาๆ ภาคินนั่งไขว้ห้างหลังโต๊ะทำงานไม้โอ๊คหรู เซ็นชื่อบนแฟ้มที่เตรียมวางไว้ เขาดูสง่างามในมาดนักธุรกิจ—เสื้อตัดพอดีตัว เผยท่วงท่าน่าเกรงขาม
พาฝันนั่งนิ่งก่อนจะลุกขึ้น เดินไปยืนตรงกระจกบานสูง มองออกไปเห็นวิวแม่น้ำส่องแสงระยิบระยับกับท้องฟ้ายามค่ำคืน สวยงามเหมือนหลุดเข้าไปอีกโลก
เธอพยายามซ่อนความรู้สึกหวั่นไหวที่เกิดขึ้นในใจ ยามแอบมองภาคินตอนทำงานเมื่อครู่
เสียงฝีเท้าของภาคินดังใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เขาก้าวเข้ามายืนด้านหลังเธอ เงาสูงโปร่งสะท้อนคู่กับร่างบางของเธอในกระจก
ภาคิน เสียงทุ้มหนัก
“คืนนี้… ค้างที่นี่นะ”
พาฝันสะดุ้ง รีบหันขวับมา
“ไม่ได้หรอก… พรุ่งนี้ฉันมีเรียนแต่เช้า”
เขายกยิ้มมุมปาก ส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่มีหรอก ผมเช็คตารางมาแล้ว…
หรือจริงๆ คุณอยากรีบกลับไปหา อาจารย์คนนั้น กันแน่”
น้ำเสียงแฝงแรงหึงชัดเจน
พาฝันเม้มปากแน่น หันหนีไปทางหน้าต่าง
“ฉันไม่เคยคิดเกิ
