ระเบิดอารมณ์ --- 2
522 Words
ในรถของภาคิน (กลางคืน – หลังลานจอดรถ)
ประตูรถปิดดังปัง!
ภาคินเหยียบคันเร่งแรง ขับออกไปจากลานจอดรถด้วยสีหน้าเดือดจัด มือเขากำพวงมาลัยแน่น
“ผมบอกแล้วใช่ไหมพาฝัน! ผมไม่อยากให้คุณยุ่งกับมัน—ไอ้อาจารย์บ้านั่นมันจ้องคุณชัด ๆ คุณไม่เห็นเหรอ!” ภาคินตะโกนเสียงเข้ม
พาฝันเม้มปากแน่น ก่อนหันขวับมามองเขา
น้ำตาคลอ “แล้วคุณล่ะภาคิน! คุณจะมาหวงฉันทำไม ในเมื่อคุณก็มีผู้หญิงของคุณอยู่แล้ว!”
รถเบรกกะทันหัน เอี๊ยด!!!
ภาคินหันมามองเธอทันที “คุณพูดเรื่องอะไร”
เสียงพาฝันสั่น
แต่ตะโกนออกมาอย่างเหลือทน
“ก็ผู้หญิงคนนั้น! แอร์เมย์! ฉันเห็นกับตาตอนเธอมาที่ร้านกาแฟ ให้ท่าคุณ หัวเราะคิกคักใส่คุณราวกับเป็นคนของคุณ…! แล้วคุณยังจะมาหวงฉันอีกทำไม!”
ภาคินนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนกัดฟัน
“เธอไม่ใช่คนของผม! แอร์เมย์ไม่มีวันเป็นอะไรกับผมทั้งนั้น! คุณต่างหาก…คุณคือคนที่ผมต้องการ!”
พาฝันส่ายหน้าแรง
“พอเถอะภาคิน! อย่ามาพูดอะไรที่ทำให้ฉันสับสนอีกเลย ฉันเหนื่อย…ฉันไม่อยากเจ็บ ไม่อยากกลายเป็นคนโง่เหมือนที่เคยเจอกับเก้า!”
เงียบ… เหลือเพียงเสียงหอบหายใจของทั้งคู่ในห้องโดยสารอึดอัด
ภาคินก้มหน้าลง กำมือแน่น จนเส้นเลือดปูดขึ้นมา
“งั้นคุณก็เชื่อใจทุกคน… ถ้าเป็นไอ้บ้านอาจารย์นั่น คุณคงเปิดใจสินะ แต่ผมไม่มีสิทธิ์นั้นใช่ไหมพาฝัน”
เสียงเขาเจือสั่น แต่เต็มไปด้วยความเจ็บ
พาฝันหลบตา น้ำตาไหลเงียบ ๆ ไม่ตอบ
---
พาฝันหันมองภาคิน น้ำเสียงเริ่มสั่น
“คุณจะพาฉันไปไหนภาคิน…? เรามาเคลียร์กันในรถ ตรงนี้ไม่ได้เหรอ”
ภาคินไม่ตอบ สายตาจ้องถนนตรงหน้า ขับเรื่อยไปในความมืด รถแล่นผ่านทิวทัศน์เมืองที่ค่อย ๆ หายไป เหลือเพียงไฟถนนประปราย
1 ชั่วโมงให้หลัง…
รถหรูของภาคินชะลอหยุดหน้าโรงแรมตึกสูงโอ่อ่า ไฟระยิบระยับบอกชัดว่าเป็นโรงแรมห้าดาวสุดหรู พาฝันเบิกตากว้างทันที
“โรงแรม…?” เธอหันขวับมามองเขา
“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
ภาคินดับเครื่อง หันมาสบตาเธอเต็มแรง
“ลงจากรถพาฝัน เราต้องเคลียร์กันให้จบคืนนี้”
พาฝันส่ายหน้าแรง
“ฉันไม่ลง! ถ้าจะคุย ก็คุยตรงนี้!”
แววตาภาคินแข็งกร้าว แต่เสียงยังคุมอารมณ์ไว้ “คุณกลัวอะไร… กลัวผมจริง ๆ เหรอ”
พาฝันเม้มปากเงียบ ใจสั่นไม่เป็นจังหวะ
ภาคินก้าวลงจากรถทันที เปิดประตูฝั่งเธอ
“ลงมาเถอะ…บนนี้มันไม่ใช่แค่โรงแรม แต่คือที่ของผม ผมดูแลมันทั้งหมด คุณจะได้รู้…ว่าผมจริงจังกับคุณแค่ไหน”
มือเขายื่นมาตรงหน้า เธอลังเลสุดขีด ใจเต้นแรงระคนกลัวและสับสน
- Writer
