เสียงดนตรีคลับยังคงดังเบสกระหึ่ม
แต่บรรยากาศตรงโต๊ะของภาคินกลับเงียบกว่าที่ควรจะเป็น
เทไท เดินยิ้มเข้ามาทัก
ภาคินเพียง พยักหน้า ไม่ได้ตอบอะไร
สีหน้าราบเรียบ แววตานิ่งเหมือนอ่านใจอีกฝ่ายอยู่
เทไทปรายตามองรอบๆ โต๊ะ
ก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ แต่แฝงความหมาย
“พาฝันคงเรียนหนักหน่อยนะครับช่วงนี้…เพราะผมกำลังช่วยเธอยื่นทุนปริญญาเอกที่ต่างประเทศ”
เพื่อนๆ ของภาคินชะงัก
หันไปมองหน้ากันทันที
เหมือนจับได้ว่ามีอะไรซ่อนอยู่
เทไทยกแก้วขึ้นจิบไวน์ช้าๆ
ก่อนยิ้มมุมปาก
“ไม่แน่…ถ้าเธอได้ทุน ผมเองก็คงต้องตามไปเยี่ยมบ้าง…ในฐานะอาจารย์”
เขาหยุดเล็กน้อย ยกคิ้วขึ้นอย่างท้าทาย
“…หรืออาจจะในฐานะอื่นก็ได้”
โต๊ะทั้งโต๊ะเงียบกริบ
บาสกับเพื่อนๆ มองหน้ากันอึ้งๆ
ก่อนจะเหลือบไปมองภาคินแทบพร้อมกัน
แววตาของภาคิน เข้มขึ้นทันที
เส้นกรามขบแน่นจนเห็นชัด
มือที่ถือแก้วไวน์บีบแน่นจนเส้นเลือดปูดขึ้น
ภาคิน
