ค่ำคืนนั้น บ้านใหญ่ของตระกูลภาคินเงียบกว่าปกติ บรรยากาศกดดันหนักจนแทบหายใจไม่ออก
ประกายนั่งตรงข้ามชวินน้องชาย
เล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นในงานเปิดสำนักงานกฎหมายของกมล ทุกถ้อยคำชัดเจน
ไม่ละเว้นแม้แต่วินาทีที่กมลพูดฝากฝังให้จัดการเรื่องคู่หมั้น
ประกาย เสียงจริงจัง
“ชวิน… กมลมันพูดชัดเจนแล้วนะ
ว่าจะเปิดโอกาสให้หลานฉัน แต่มีข้อแม้
ต้องเคลียร์เรื่องลินลตาให้จบเด็ดขาด
ไม่อย่างนั้นเด็กสองคนนั่นจะไม่มีวันเดินต่อไปได้”
คุณชวินนิ่งไปสักพัก
ก่อนหันไปมองภรรยาที่นั่งกอดอก
สีหน้าไม่สบายใจ
ชวิน น้ำเสียงกดต่ำ
“คุณ…ได้ยินที่ประกายพูดแล้วใช่ไหม
คุณคือคนที่ก่อเรื่องนี้ขึ้นมา
คุณต้องไปจบมันซะด้วยตัวเอง”
แม่ภาคินสะดุ้ง หันขวับมาพูดเสียงสั่น ๆ
แต่ยังแฝงทิฐิ
“แต่ทางนั้น…เขาไม่ยอมแน่
คุณรู้จักคุณหญิงแม่ลินลตาดี
เธอไม่มีวันยอมให้เสียหน้า เป็นไปไม่ได้หรอก!”
เสียงคุณชวินดังขึ้นหนักแน่น
