เจ้ามิ่งเมืองลูบไล้ใบหน้างามที่หลับตาพริ้มเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสของมือหนา ชายหนุ่มมองภาพนั้นด้วยสายตาลึกล้ำ ก่อนจะก้มใบหน้าลงประทับริมฝีปากตามจุดต่าง ๆ ที่มือของตนเพิ่งลากผ่านไป ทั้งหน้าผาก ผิวแก้ม ปลายคางถึงซอกคอหอมกรุ่น
“กลิ่นกายของเอ็งช่างชื่นใจเหลือเกินบัว” เจ้ามิ่งเมืองเอ่ยเสียงพร่า เขาวกกลับกดจูบบนริมฝีปากบาง บัวเลยยกแขนขึ้นกอดคอและรั้งร่างหนาให้เขามาแนบชิดกับตนมากยิ่งขึ้น
สองกายเกาะเกี่ยว เหมือนลิ้นเล็กที่กำลังต่อสู้ดุนดันกับลิ้นใหญ่ อุณหภูมิในกายของคนทั้งสองสูงขึ้นจนไม่อาจควบคุมได้อีกต่อไป และพวกเขาก็ไม่คิดที่จะหยุดยั้งมัน
“อื้อ” บัวครางในลำคอ ยามที่มีมือหนาวางทาบลงบนอกอิ่มแล้วขย้ำ เจ้ามิ่งเมืองเองก็ครางอย่างพอใจกับความอวบอัดที่มากล้นผิดกับรูปร่างอรชนของหญิงใต้ร่าง เขานวดเฟ้น ก่อนจะดึงผ้าคาดอกทิ้งไปเพื่อสัมผัสกับผิวนุ่มมือที่โหยหา
“ขอฉันเลีย ฉันดูดหน่อยนะบัว” เจ้ามิ่งเมืองก้มลง
