ความเมื่อยล้าบนร่างกายหลังจากที่ตื่นนอนทำให้บัวรีบสำรวจเนื้อตัวทันที เมื่อเห็นว่าตัวเองเปลือยเปล่า ทั้งยังกอดก่ายกับเจ้ามิ่งเมือง หญิงสาวก็รับรู้ได้ในทันทีว่าเธอมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับชายหนุ่มตอนที่เธอไร้สติอีกครั้ง
คงเพราะฤทธิ์ยาที่ยังตกค้างในตัวของเธอ จึงส่งผลให้เกิดเรื่องแบบนี้ในทุกคืนค่ำ บัวเริ่มหวั่นใจขึ้นมา เพราะไม่รู้ว่ายานี้จะมีผลต่อเธอไปอีกเท่าใด และมันอาจจะทำให้เธอพลาดพลั้งมีสัมพันธ์กับใครใด ๆ ก็ตามในตอนที่เธอควบคุมตนเองไม่ได้
“กังวลเรื่องเมื่อคืนหรือบัว ถึงได้ทำหน้าครุ่นคิดเยี่ยงนั้น” เจ้ามิ่งเมืองที่ตื่นขึ้นมาพร้อม ๆ กันและสังเกตสีหน้าของบัวอยู่นานเอ่ยถาม “ไม่ต้องห่วงนะ พี่จะแต่งตั้งเจ้า เป็นชายาของพี่ จะไม่ให้บัวต้องน้อยหน้าใคร”
“ชายา...พี่...หรือเจ้าคะ” บัวทวนสิ่งที่ได้ยิน เจ้ามิ่งเมืองยกยิ้ม ทั้งสีหน้าและแววตาอ่อนโยน ไม่หลงเหลือความดุดันอีกแล้ว
“ใช่สิ ก็เราเป็นผัวเมียกันแล
