“อ๊ะ อื้อออ” บัวครางสุดเสียงก่อนทรุดตัวลงบนเตียงกว้าง เป็นเวลากว่าร่วมสัปดาห์แล้วที่เธอถูกเก็บตัวให้อยู่แต่ในตำหนักของเจ้าอินทร และยังต้องทอดกายให้เขาเสพสมอยู่ทุกวัน เจ้าอินทรรวบร่างของบัวมากอดไว้ แววตาของเขายามที่มองเธอเต็มไปด้วยความรักและความเสน่หา
“ฉันจะแต่งตั้งบัวเป็นชายาของฉัน ในวันที่มีพิธีแต่งตั้งฉันเป็นเจ้าเมือง” เจ้าอินทรกดจูบที่แก้มนวลอย่างแผ่วเบา ร่างหนาพลิกตัวขึ้นคร่อมร่างเย้ายวนหมายจะตักตวงความสุขจากร่างนี้อีกครั้ง แต่เสียงทหารรับใช้ก็ดังขึ้นที่หน้าห้องนอนเสียก่อน
“เจ้าอินทรเจ้าข้า”
“มีอะไร ทำไมถึงมากลางดึก” เจ้าอินทรถามเสียงห้วนอย่างไม่สบอารมณ์นัก
“ท่านเจ้าเมืองสิ้นใจแล้วเจ้าข้า”
“อะไรนะ” เจ้าอินทรลุกขึ้นนั่งอย่างตกใจ บัวยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยินเช่นกัน
“เป็นไปได้อย่างไรกัน หรือว่า...เจ้าแม่” เจ้าอินทรหน้าซีด เขารีบแต่งตัวและผลุนผลันออกจากตำหนักไปแทบจะท
