“เจอกันอีกแล้วนะบัว”
บัวเผลอเกร็งตัวขึ้นมา รู้สึกวูบวาบไปทั้งร่างเพียงแค่อีกฝ่ายจับจ้องเธอ สายตาของเจ้าสิงขรไม่ได้แสดงอาการโลมเลียอย่างโจ่งแจ้ง หากความทรงจำของเมื่อคืนวานที่พรั่งพรูขึ้นมาทำให้ลมหายใจของเธอติดขัด
“บัว ช่วยไปบอกหัวหน้านางข้าหลวงให้เตรียมเครื่องดื่มและของว่างมาให้เจ้ามิ่งเมืองกับเจ้าสิงขรด้วยนะ” เจ้าอินทรที่ยังคงสีหน้ายิ้มแย้มตามเดิม หาทางกีดกันนางข้าหลวงสาวออกจากน้องชาย
“เจ้าค่ะ” บัวรับคำแล้วรีบไปจัดการตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย เพราะกลัวจะตื่นเกร็งจนควบคุมท่าทีตนเองไม่ได้เช่นกัน เจ้าสิงขรยกยิ้มที่มุมปาก มองตามหญิงสาวก่อนจะเดินมานั่งที่ตั่งฝั่งขวามือของเจ้าของกระโจม รอจนเหล่านางข้าหลวงกลับเข้ามาพร้อมกับสำรับ
“เสร็จแล้วก็อยู่ในนี้ก่อนสิบัว” เจ้าสิงขรคว้าแขนของบัวก่อนที่หญิงสาวจะเดินตามคนอื่น ๆ ออกไปหลังจากที่จัดการทุกอย่างแล้วเสร็จ
“รินน้ำให้เจ้ามิ่งเมืองหน่อยสิบัว” เจ้าอ
