Zehra anne iki gündür yoğun bakımda idi hâlâ uyanmamıştı, doktor yaşadıklarını kaldıramamış ve uyanmak istemiyor diyordu. Gerçekten kadın duygusal yönden çökmüş tü kimseye hiç bir şey demeden günlük rutin işleri yapıyor du ama odasına girdiği zaman ne çekiyordu bilmiyoruz gülüşü hep hüzünlü idi her zaman. Zeyn le boş banka geçtik kapalı olan havayı izliyorduk
*Hayat düşündün mü * diye soru yöneltti, kapalı havaya bakarken. Cevap vermedim hâlâ düşünüyordum ne yapacağımı bir yandan günah sız bebeğe kıymak istemiyorum bir yandan ise nasıl o bebeğin yüzüne bakacağım diye düşünüyorum
*Bilmiyorum zeyn çok karmaşık duygular dayım * zeyn bana döndü siyah gözlerini gözlerime dikti gözlerini.
*Ben sana aldır veya aldırma diye birşey diyemem, çünkü isteğin dışı oldu ben sinirime yenik düştüm ve
