“ขอบคุณสตาร์ที่อุตส่าห์ชวน” อาดิลยิ้มบางกล่าวขอบคุณสตาร์ เธอยังคงเป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีมากอีกหนึ่งคน
“ค่ะไปนะคะ” หญิงสาววัยสามสิบต้นๆโปกมือล่ำรา ก้าวขึ้นรถทะยานยานพาหนะจากไปพกพาความผิดหวังนิดๆกลับบ้าน
อาดิลหมุนกายกลับไปยังรถของตนบ้าง ย่อกายเข้าไปนั่งหลังพวงมาลัย รู้สึกมีบางอย่างสะกิดใจคล้านเบาะด้านหลังมีบางสิ่งผิดปกติ แต่ก็ปัดไปค่อยๆเคลื่อนรถออกไปจากลานจอดรถ ปกติอาดิลมักค้างที่คอนโดเป็นประจำ แต่วันนี้นึกครึ้มอกครึ้มใจเพราะงานเสร็จลงอย่างสวยงาม ดังนั้นเขาจึงขับรถมุ่งสู่เส้นทางออกนอกเมืองท่าทีอารมณ์ดี ยิ้มมุมปาก่อนผิวปากขณะขับรถ พลางกดนิ้วลงกับปุ่มเครื่องเสียงเปิดเพลงที่ชอบฟัง ชำเลิงมองกระจกหลังเป็นพักๆอมยิ้มบ้างในบางครั้ง
รถหรูพาเจ้าของอารมณ์ดีเคลื่อนมาตามถนนสู่ชาญเมืองเรื่อยๆ เจ้าตัวไร้ทีท่ารีบร้อน กระทั่งถึงวิลเลจที่บรรยากาศบ้านเกือบทุกหลังหน้าตาคล้ายกัน ยกเว้นการจัดตกแต่งสวนและประตูหน
