ทันใดนั้นอาดิลส่งตัวเองออกไปยืนตรงหน้ารั้วไม้ระแนงสีขาวหน้าบ้าน ยืนมองร่างบางเปียกปอนด้วยแววตาไหวขณะตัวเองเปียกไปด้วยเพราะรีบวิ่งออกมาเพราะความเป็นห่วงไม่ได้หยิบร่มติดมือมาด้วย
“นี่คุณเข้ามาในบ้านเดี๋ยวนี้” เขาร้องสั่งหญิงสาวแข่งกับเสียงสายฝนที่กำลังบ้าคลั่งโปรยปราย ในประโยคแฝงความเป็นห่วง
มะลิเงยหน้ามองคนใจร้าย เกือบเผลอยิ้มเพราะความดีใจ ร่างกายที่ควรขยับตามคำเชิญกลับนิ่งไม่ยอมขยับอวัยวะไม่ใช่ไม่อยากตามเขาเข้าไปในบ้าน แต่ตอนนี้ร่างกายเธอเหมือนถูกสาปให้แข็งเป็นท่อนไม้ หนาวจับขั้วหัวใจจนกล้ามเนื้อแทบเป็นตะคริวทำไมฝนที่ฝรั่งเศสหนาวกว่าเมืองไทยหลายร้อยเท่า ตอนนี้เรี่ยวแรงกำลังหดหายจากเม็ดฝนกระทบร่างกายหนาวไปถึงขั้วหัวใจ ในวินาทีนั้นเองแข้งขาอ่อนแรงร่างบางสั่นงันงกทรุดฮวบลงเหมือนต้นไม้หักโค่นทันตา
อาดิลเห็นภาพถึงตกใจสุดขีด รีบถลาเข้าไปช้อนร่างหญิงสาวสู่อ้อมแขน อุ้มแนบอกรีบวิ่งเข้าบ้าน ก
