“หมาน้อย”
ฉันหันไปตามเสียงเรียกพร้อมปลายตะเกียบที่ยังคาปาก ดวงตาเบิกกว้างมองเฮียฟิวส์ที่โผล่หน้าออกมาจากประตูห้องน้ำที่แง่มไว้เพียงเล็กน้อย ในสภาพที่ไรผมยังมีน้ำหยดตลอดเวลา
“ฮะ…เฮียอาบน้ำเหรอ” ฉันถามออกไปด้วยความตกใจ
“อือ ขอผ้าเช็ดตัวหน่อย”
งั้น…ร่างกายที่อยู่หลังบานประตูนั้น
บ้าจริง ฉันคิดอะไรอยู่เนี่ย ศีรษะถูกสะบัดไปมาเพื่อไล่จินตนาการบ้าๆ ก่อนจะวางตะเกียบในมือ และลุกเดินเข้าไปในห้องนอน เพื่อหยิบผ้าขนหนูที่ยังไม่ผ่านการใช้งานออกมาให้เขา
และพยายามจะยืนให้โดยไม่หันไปมอง
หลังจากประตูห้องน้ำถูกปิดอีกครั้ง ฉันก็พาตัวเองกลับมานั่งฉงนอยู่ที่เดิม
ทำไมเขาอาบน้ำละ จะนอนที่นี่งั้นเหรอ อย่างเฮียฟิวส์เนี่ยนะ ไม่มีเหตุผลสมควรเลยสักข้อ…ระหว่างที่ใช้ความคิด มือก็ยังไม่หยุดคีบ ปากก็ยังไม่หยุดเคี้ยว…
ไม่นานเสียงเปิดประตูห้องน้ำก็เรียกความสนใจจากฉันไปได้อีกครั้ง แต่คราวนี้มันแตกต่าง เพราะฉันถูก
