Mula kanina pa ako hindi makapaniwalang buhay na buhay si Yvo. Pero, bakit sabi ng tauhan ng lola niya namatay na ito. Dapat ba akong matuwa na buhay siya ngunit huli na. May nagmamay-ari na ng puso nito. Bakit nga ba ganito kapait ang kapalaran ng buhay na meron ako.
Kanina pa ako nakahiga sa kama at nag-iisip kung bakit sinabi ng tauhan ng abuela nito na patay na nga siya. Ang daming tanong na pumapasok sa isipan ko ng mga sandaling 'yon. At dahil doon hindi ako nakatulog ng maayos ang daming tanong paano kung hindi siya lumayo? Paano kung hinanap ko siya?
Sa malalim kung pag-iisip hindi ko namalayan na may tao sa labas ng bahay ko. Nakita ko lang ang liwanag mula sa bintana at nang silipin ko kitang kita ko na may sasakyang nagmamasid sa labas ng aking bahay. Sinuot ko lang ang roba
