วันนี้ฉันมาเรียนด้วยใบหน้าที่สดใสและอารมณ์ดีเป็นพิเศษ เรื่องระหว่างฉันกับพี่นทีเริ่มเป็นไปในทิศทางที่ดีขึ้น ถึงจะไม่ได้กลับมาเป็นปกติเหมือนช่วงวัยเด็ก แต่ฉันจะพยายามทำให้มันดีขึ้นในทุกๆวัน
"ดูอารมณ์ดีมีความสุขจังเลยนะ เธอไปใส่ร้ายฉันให้พี่นทีฟังว่ายังไงบ้างล่ะ แค่นี้อย่าคิดว่าเธอจะชนะฉันได้นะม่านไหม" เสียงของปิ่นมุกที่ดังอยู่ข้างหลังฉันที่เพิ่งลงจากรถ ฉันกดล็อคประตูรถและหันหลังกลับไปมองเห็นปิ่นที่กำลังยืนจ้องหน้าฉันด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัวและฉุนเฉียว ฉันไม่ได้สนใจคำถามของเธอเพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง ไม่รู้จะเก็บคำพูดพวกนั้นมาทำให้ตัวเองเป็นทุกข์ทำไม ฉันพยายามเหวี่ยงตัวเองและเลี่ยงหลบออกไปอีกทาง แต่ปิ่นมุกยังยืนดักขวางทางฉันไว้
"อย่ามายุ่งกับฉันเลย และฉันไม่ได้ทำแบบที่เธอพูด ความคิดและจิตใจฉันดีกว่าเธอเสียอีก" ฉันไม่จำเป็นต้องทำเรื่องพวกนั้น สักวันความจริงหรือสิ่งที่เราทำมันจะถูกเปิดเผยออกมาเอ
