วันนี้ผมตั้งใจกลับห้องเร็วเพื่อกลับมากินข้าวพร้อมม่านไหม พอเลิกงานผมรีบขับรถกลับคอนโดทันที เมื่อมาถึงห้องกลับไม่เจอม่านไหม ห้องยังคงมืดและไม่มีไอเย็นจากการใช้งานของแอร์ แสดงว่าม่านไหมยังกลับไม่ถึงห้อง ทั้งที่มันค่ำมืดมากแล้วม่านไหมไม่น่าจะยังเรียนอยู่แน่นอน ผมรีบหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรหาม่านไหมแต่ไม่มีวี่แววว่าม่านไหมจะรับโทรศัพท์ของผม ผมโทรหาม่านไหมอยู่หลายรอบยังคงไม่รับเหมือนเดิม ยิ่งม่านไหมไม่ยอมรับโทรศัพท์ของผม มันยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดงุ่นง่านไม่เป็นอันทำอะไรเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง ในหัวของผมคิดไปต่างๆนานา ใจของผมร้อนรนมากกว่าเดิมหลายเท่า เมื่อคิดว่าเธอแอบไปไหนมาไหนกับคนอื่น
"ม่านไหมเธออยู่ที่ไหน ทำไมพี่กลับมาถึงห้องแล้วไม่เจอเธอ เรียนเสร็จทำไมยังไม่กลับห้อง แอบนัดเจอใครข้างนอกหรือเปล่า" เมื่อม่านไหมยอมรับโทรศัพท์ของผมคำถามต่างๆมันผุดขึ้นมามากและถามออกไปตามที่คิด ผมโทรเกือบสิบกว่าสายม่านไหม
