"เจ็บสิดีออกไปแรดอยู่ข้างนอกกับผู้ชายท่าทางสนิทสนมกันมาก แล้วจะให้ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรกัน ฉันไม่ได้โง่นะม่านไหม" พี่นทีตะคอกใส่ฉันทั้งที่ตัวเองก็เพิ่งออกไปทานข้าวและไปเที่ยวกับปิ่นมาเหมือนกัน มันควรเป็นฉันมากกว่าที่ต้องรู้สึกเจ็บปวดตั้งแต่พี่นทีขับรถไปรับปิ่นมุก ทั้งที่ฉันก็ยืนมองอยู่ตรงนั้นพี่นทีกับไม่สนใจความรู้สึกฉันเลย ฉันแค่ออกไปกินข้างกับพี่เขาไม่ได้ทำอะไรผิดด้วยซ้ำ ไม่เคยเดินควงแขนกันอย่างที่พี่นทีทำกับปิ่นมุก ฉันต่างหากที่ควรรู้สึกเสียใจและโมโห
"ไหมไม่เคยทำอะไรแบบที่พี่คิดและเข้าใจ ไหมไม่รู้ว่าพี่ได้ยินอะไรผิดๆมา แต่ไหมไม่เคยทำตัวเหลวไหล" ฉันยืนตัวสั่นพยายามสะกดอารมณ์ความเสียใจความน้อยใจความเจ็บปวด ฉันเถียงออกไปในเมื่อฉันไม่ได้ทำอะไรผิด คนที่ควรรู้สึกน่าจะเป็นพี่นทีกับปิ่น ฉันคือคนที่แต่งงานกับเขา หน้าตาของฉันแดงกร่ำด้วยความโมโห และอีกหลากหลายความรู้สึก พี่นทีทำผิดแล้วยังมาแสดงออ
