Korkut, bina ve trafik ışıklarıyla birlikte sokakta gezinen insanlar gözlerine bir tsunami dalgası gibi akın ediyor gibi hissedene dek yavaşlamadı.
Bir kırmızı ışıkta, ani ve sert bir frenle durduğunda öfkeden delirmiş gibi hissediyordu.
Dayısından gelen arama yüzünden çalan telefona baktıktan sonra ise bomboş.
Nereye gidecekti, ne yapacaktı kendisi de bilmiyordu. Ozan’ın telefonu ise onu neredeyse kendine getirmişti.
Cidden ne yapıyordu ki?
Kendini sorguladığı ve öfkesinin yavaş yavaş silinerek yerini boşluğa bıraktığı saniyelerde ışık yeşile dönmüş olsa da bir süre boyunca yerinde durmaya devam etti.
Dar yol ardında dizilen diğer araçların geçmesine izin vermiyordu.
Konvoy oluşturmuş araçlardan sinirli kornalar yükseliyordu.
Bazıları araçlardan inerek tıkanıklığın sebebini an
