Bahçeye girdikleri anda kapıyı açıp onu karşılayan karısına doğru yürüyen Ozan, kızın gözlerini irice açtığını görünce “İyiyim, bende bir şey yok!” diyerek ellerini öne doğru uzattı.
“Sakin, sakin!” derken adımlarını hızlandırmıştı. Koşan karısına “Lan koşma!” diye bağırıp kızın yerinde zınk diye kalmasına neden olunca iç geçirdi.
Eve gelemeden önce bir suya girip çıkmadığı için pişman olmuştu.
Karısının önüne gittiğinde kız delirmiş kıpır kıpır göz bebekleriyle gibi onu süzmeye devam ettiği için, “Kan benim değil,” diye yeniden açıkladı.
Kıza dokunmaya çalışmamıştı. Kirletmekten korkuyordu.
Pijamasıyla kapıya çıktığı için kızmamıştı ama açılan yakasını fark ettiği için önündeki iliklenmemiş düğmeleri işaret etti.
Katre, ona bakmaya devam ettiği için “Miden bulanır mı?” diye sordu.
