Katre, karşısına geçip oturan kocasını süzerken az önce söylediklerini düşünüyordu. Gözü ara ara bahçenin bir köşesindeki park yerinde duran araçlara gidiyor, kaşlarını çatıyor, sonra yeniden sessizce önündeki yemeğe dönüyordu.
Ozan, karısının ne yaptığına ara ara baksa da Kartal’a odaklanmıştı. Herifin normalde astığı astık kestiği kestik olduğunu biliyor, kuru ekmeği minik minik kemirişini izlerken kasıldıkça kasılıyordu.
Sonunda dayanamayıp “Adam gibi ye, yoksa tüm pideyi gırtlağına sokarım bak senin!” diye mırıldandı.
Kartal, dudağının kenarını diliyle ıslatıp “Yiyebiliyor musun demiyorsun da ye mi diyorsun,” diye geveledi. Sesi neredeyse duyulmazdı.
Ozan, herifin içinden sağlam geçtiklerini, ciddi ciddi canının yandığını biliyordu.
Acımasızca “Şuncacık şeye mızmızlanıyorsan sen b
