ตอนที่12.เขาเครซี่
สี่ทุ่มเศษของค่ำคืนนี้ ที่ห้องพักพนักงานเงียบกริบเหมือนกับว่ามันร้าง แทบทุกหลังปิดห้องสนิทไม่มีแม้แต่เสียงแมลงหวี่แมลงวันให้ได้ยิน
ก็ใช่น่ะสิ...พวกเธอๆไม่ได้นอนกันมาทั้งคืน ถ้ายังตาแข็งอยู่ได้ก็แปลกแล้ว
เมื่อฉันลองเพ่งสายตาไปที่บ้านหลังใหญ่บนเนินเขา เห็นว่าเปิดไฟสว่างจ้าเหมือนกับรอคอยใครไปเยี่ยมอย่างนั้นแหละ
"ใครกัน...จะบ้าขับรถไปหาผู้ชายกลางค่ำกลางคืน ฝันไปเถอะ"
ฉันต้องระงับความทรงจำอันร้อนแรงของเมื่อคืนให้ออกไปจากหัว ทั้งที่ในอกช้างซ้ายสั่นระรัว
"บ้า!...คิดอะไรบ้าๆ"
ฉันสวดมนต์ไหว้พระตามปกติ อธิษฐานถึงพระแม่ลักษมีก่อนนอนเช่นเคย "สาธุ...ขอแม่พระประทานผู้ชายแสนดีกินอร่อยแทนนายเพลย์บอยด้วยเถิดค่ะ" อธิษฐานจบพนมมือกราบบนหมอนสามครั้งแล้วนอน
แต่เธอคงไม่รู้ว่า คำอธิษฐานนั้นไม่มีทางเป็นจริงไปได้ เพลย์บอยคนนั้นเป็นของเธอแล้วไม่ต้องหนีไปไหนถึงหนีก็หนีไม่พ้น
"จะรอก็รอไปเถอ
