พยศรักแสนปรารถนา

บทที่ 4 ยั่วคนสนุกจัง 1

รินรดาก้าวลงจากรถคันใหม่ที่บิดาและพี่ชายซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดด้วยความมั่นใจ วันนี้เธอมีเรื่องอยากคุยและปรึกษาชนาเทพเลยขับรถมาหาเขาที่โรงพยาบาล ทันทีที่รินรดาก้าวเท้าผ่านประตูเข้ามาด้านในตึกก็เรียกสายตาและความสนใจจากใครหลายคนได้เป็นอย่างดี โรงพยาบาลแห่งนี้ให้การต้อนรับและดูแลเสมือนโรงแรมชั้นหนึ่งเลยทีเดียว หมอที่นี่ก็ล้วนแต่มีฝีมือไม่น้อยหน้าไปกว่าที่อื่น จึงไม่แปลกที่จะมีคนมาใช้บริการและรอการรักษาอยู่เป็นจำนวนมากแม้ว่าราคาจะแพง แต่ก็แลกมาด้วยการบริการและการรักษาที่ดีเยี่ยม ความเอาใจใส่ดูแลเป็นสิ่งสำคัญมาก

“สวัสดีค่ะคุณรินรดา” หญิงสาวที่ทำหน้าที่ต้อนรับเดินเข้ามาทักทายคนที่ทุกคนในโรงพยาบาลคุ้นชินกันดี

“สวัสดีค่ะคุณชนาภา”

“มาหาคุณหมอชนาเทพเหรอคะ” พนักงานคนเดิมถามขึ้น

“ใช่ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าพี่หนึ่งว่างหรือเปล่า” เธอเองก็ไม่ได้นัดและไม่รู้ว่าพี่ชายตัวเองว่างตอนไหนด้วยสิ

“เดี๋ยวภาเช็คให้นะคะ” พนักงานคนเดิมรีบไปจัดการกดหาข้อมูลให้ทันที และต้องยิ้มออกมา

“อีกครึ่งชั่วโมงคุณหมอก็ว่างแล้วค่ะ คุณรินรดาจะไปรอคุณหมอที่ห้องทำงานก่อนไหมคะ”

นอกจากชนาเทพจะเป็นคุณหมอเขายังเป็นผู้บริหารและผู้ถือหุ้นคนสำคัญด้วย ทำให้ความฮอตของเขายิ่งมากขึ้นไปอีก คุณสมบัติครบถ้วน แต่ตอนนี้สาว ๆ แบ่งใจไปกรี๊ดผู้อำนวยการคนใหม่เหมือนกัน

“เดี๋ยวรดาไปรอพี่หนึ่งที่หน้าห้องตรวจดีกว่าค่ะ ขอบคุณคุณชนาภามากนะคะที่เป็นธุระให้เอาไว้ครั้งหน้ารดาจะซื้อขนมอร่อย ๆ มาฝากค่ะ” รินรดาพูดและยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินแยกตัวไปยังห้องตรวจที่พี่ชายกำลังทำหน้าที่อยู่

ชนาภามองตามร่างโปร่งบางของหญิงสาวที่น่ารักในสายตาเธอตลอดมา แต่ใช่ว่ารินรดาจะน่ารักแบบนี้ทุกคน ถ้าผู้หญิงคนไหนที่มาประจบเอาใจเพราะหวังผลอะไรบ้างอย่างมักจะถูกสกัดดาวรุ่งจนหน้าหงายกันไปตาม ๆ กัน

แต่ก่อนที่รินรดาจะไปรอพี่ชายเธอก็เดินแวะเข้าห้องน้ำและต้องยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นว่าห้องน้ำสะอาดเรียบร้อย เห็นแบบนี้ก็สบายตาสบายใจ ทุกครั้งเวลามาที่นี่เธอมักจะมาตรวจห้องน้ำเสมอถ้าเจออะไรไม่ดีเธอจะไปบอกพี่ชายให้เขาจัดการเสมอ เพราะห้องน้ำเป็นสิ่งสำคัญเป็นหน้าตาอย่างหนึ่งเหมือนกัน และในโรงพยาบาลทุกที่ต้องสะอาด แต่อารมณ์ดี ๆ ต้องชะงักไปเมื่อเธอได้ยินเสียงผู้หญิงสองคนที่เพิ่งเข้ามาได้พูดคุยกัน เธอจะไม่อะไรเลยถ้าสองคนนั้นไม่เอ่ยชื่อใครคนหนึ่งออกมา

“วันนี้เธอเห็นคุณพีรวัสไหม” หญิงสาวคนหนึ่งพูดถามขึ้นมา

“เห็นสิยังหล่อเหมือนเดิมเลย คนอะไรไม่รู้ทำหน้านิ่ง ๆ ยังดูดี” อีกคนก็ตอบรับด้วยน้ำเสียงระรื่นบ่งบอกให้รู้ว่าปลื้มคนที่เอ่ยถึงมากแค่ไหน

“ไม่รู้ว่าท่านมีแฟนหรือยังนะ”

“ฉันว่าคงยังไม่มีหรอก ถ้ามีพวกเราก็ต้องเห็นมาหาท่านที่นี่บ้างสิ”

“มาลองแข่งกันไหม ว่าใครจะทำให้ท่านสนใจได้ก่อนกัน” หญิงสาวคนพูดก็ถือว่าตัวเองก็มีดีไม่น้อยไปกว่าใคร เธอทั้งสาวทั้งสวยคุณหมอมาจีบก็หลายคนอยู่

“อ้าวแล้วเธอจะเอาคุณหมอชนาเทพไปไว้ที่ไหนล่ะ เมื่อก่อนเห็นเธอสนใจและตามกรี๊ดเขาอยู่ไม่ใช่เหรอ” เพื่อนคนเดิมถาม แต่ในใจก็นึกหมั่นไส้ไม่ว่าจะมีใครมาที่ทั้งหล่อและรวยมาเพื่อนเธอคนนี้ก็มักจะตามไปกรี๊ดทั้งนั้น

“โอ๊ย! ไม่เอาแล้วผู้ชายอะไรทั้งอ่อยทั้งหยอดก็ไม่เห็นจะมีอะไรขึ้นมาเลย แถมน้องสาวก็ดุอย่างกับอะไรดี ไม่รู้จะหวงอะไรนักหนา” ที่พูดแบบนี้เพราะเธอเจอฤทธิ์เดชรินรดาไปหลายครั้งทำให้หมั่นไส้ยัยคุณหนูไฮโซมาก

“นี่อย่าพูดดังไปถ้าใครมาได้ยินแล้วเอาไปฟ้องคุณหมอชนาเทพมีหวังกระเด็นออกจากที่นี่แน่” ใคร ๆ ก็รู้ว่าคุณหมอหนุ่มรักและตามใจน้องสาวขนาดไหน ในโรงพยาบาลนี้ไม่มีใครไม่รู้จักคุณหนูรินรดาหรอก นอกจากความสวยแล้วฤทธิ์เดชแม่คุณก็เหลือรับประทาน

“ฉันไม่กลัวหรอก”

ระหว่างที่สองคนกำลังแต่งหน้ากันอยู่ก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงกดชักโครกและตามมาด้วยเสียงเปิดประตูห้องน้ำ พวกเธอรีบหันไปมองและต้องหน้าซีดเมื่อเห็นว่าใครเดินออกมาจากห้องน้ำด้านในสุด

“คะ คุณรินรดาสวัสดีค่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งพูดพร้อมกับรีบทิ้งแปรงปัดแก้มทิ้งแล้วยกมือไหว้ทันที

“สวัสดีค่ะคุณนางพยาบาลวิภาวีและคุณศศิธร” รินรดาเดินมาล้างมือแล้วมองหน้านางพยาบาลสาวทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มที่ทำให้คนผิดรู้สึกหนาวจนขนลุก

“งานที่โรงพยาบาลน้อยมากเลยใช่ไหมคะถึงทำให้คุณสองคนมีเวลาว่างมาเมาท์คนอื่นแบบนี้”

“ไม่ใช่นะคะ!”

“งั้นเหรอคะ ก็นึกว่าว่างจะได้หางานเพิ่มให้จะได้ไม่มีเวลาไปอ่อยไปหยอดใครอีก” รินรดาพูดเสียงเรียบนิ่งแต่ใบหน้าสวยเก๋มีรอยยิ้มประดับอยู่

“และที่นี่ก็เป็นโรงพยาบาลเป็นสถานที่ทำงานไม่ใช่ที่ที่มาไว้จับผู้ชายรวย ๆ ไปเป็นสามี อีกข้อที่สำคัญมากก่อนจะพูดอะไรควรรู้ว่าคนที่พูดถึงเขาเป็นใครนิสัยเป็นยังไง ไม่ใช่ใช้นิสัยของตัวเองมาตัดสินคนอื่นแบบนี้ ครั้งนี้ฉันจะไม่เอาเรื่องแต่ถ้ามีครั้งหน้าคงต้องรบกวนให้คุณทั้งสองคนไปคุยในห้องน้ำที่อื่นแทน”

นางพยาบาลทั้งสองคนไม่พูดอะไรได้แต่ก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมาสบตาคนพูดเลยแม้แต่น้อย ใบหน้าที่แต่งสวยมาอย่างดีตอนนี้ซีดลงเรื่อย ๆ ขนาดคนที่ปากเก่งอย่างศศิธรยังไม่กล้าเลย ความเก่งกล้าเมื่อกี้หายไปทันควัน ใครจะไปรู้ว่าคนที่เพิ่งเอ่ยถึงไปจะอยู่ในห้องน้ำ

“ดิฉันขอโทษค่ะ ต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ” นางพยาบาลที่ชื่อวิภาวีพูดและยกมือไหว้หญิงสาวที่มีอิทธิพลไม่น้อยไปกว่าผู้บริหารท่านอื่นเลย

ส่วนหญิงสาวอีกคนไม่พูดหรือขอโทษอะไรจนรินรดาที่ยังไปไหนต้องพูดออกมาอีกครั้ง

“พี่หนึ่งกับคุณพีรวัสเขาเป็นช่างเลือกค่ะ อะไรที่ไม่ดีจริงเขาจะไม่มีทางมองหรือเลือกเด็ดขาดหวังว่าจะเข้าใจนะคะ...คุณนางพยาบาลศศิธร” พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องน้ำไปอย่างสวย ๆ ทิ้งให้คนที่ถูกตำหนิทำหน้าบึ้งไม่พอใจอยู่ในห้องน้ำ

+++++