อ่อยรักพ่อเลี้ยง

บทนำ 2 Nc

“ชู่ ๆ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปเที่ยวสวรรค์เองเด็กน้อย”

สิงห์คำบอก และไม่รั้งรอเวลาอีกต่อไปในเมื่อเด็กสาวก็ได้สติ มันก็ไม่ได้ถือว่าเขาข่มขืนหรือลักหลับเด็กสาว แต่เป็นการสมยอมต่างหาก

ชายหนุ่มนำแก่นกายจ่อร่องสวาทและผลักดันเข้าไปในจังหวะเดียวโดยไร้การเล้าโลมใด ๆ แต่ต้องสะดุดเมื่อช่องทางช่างคับแคบและแนบแน่น

ครั้งแรก! แต่ทั้งอ่อย ทั้งยั่ว เก่งเหลือเกินแบบนี้

“พ่อเลี้ยง หนูผึ้งเจ็บค่ะ”

หางตาของน้ำผึ้งร้อนผ่าว ๆ ทั้งเจ็บและทรมานเพราะสิ่งที่กำลังเข้ามาในร่างกายของเธอ มันทรมานเหลือเกิน ร่างกายเหมือนจะฉีกขาดออกเป็นสองท่อน

“อีกเดี๋ยวก็จะไม่เจ็บแล้วเด็กน้อย” สิงห์คำปลอบโยน เอื้อมมือไปเกาะกุมหน้าอกขนาดล้นมือ บีบขย้ำแรง ๆ ก้มลงดูดกลืนยอดอกอีกข้าง

“แน่นจัง....”

สิงห์คำครางเมื่อร่างกายสาวบีบรัดเขาจากภายใน แถมยังโอบรัดเขาด้วยจังหวะถี่รัว แก่นกายของเขายังค้างคาเข้าไปไม่ถึงครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ

“พ่อเลี้ยง หนูผึ้งเจ็บตรงนั้น” น้ำผึ้งกัดฟันพูดด้วยความเจ็บปวดกลางกาย มือรั้งผ้าปูที่นอนเอาไว้ ยิ่งเขาขย้ำหน้าอกของเธอหนักขึ้นเท่าไหร่ หญิงสาวก็กัดฟันสะกดกั้นเสียงครางอันวาบหวาม

สิงห์คำส่ายหน้าเริ่มทนต่อการตอดรัดจากกายสาวไม่ไหว ฝากฝังแก่นกายเข้าไปในร่องสาวจนหมดมิดในครั้งเดียว

“อื้อ ปล่อยหนูผึ้งนะ หนูเจ็บ” หญิงสาวส่ายหน้าปล่อยโฮออกมา

“เสียตัวครั้งแรกก็ต้องเจ็บเป็นธรรมดา”

พ่อเลี้ยงสิงห์คำบอกแบบนั้น และเริ่มบดริมฝีปากลงบนปากน้อยที่สั่นเครือ พ่อเลี้ยงเริ่มสอนการจูบที่หนักหน่วงให้กับเด็กสาว เธอคงจะเพิ่งเคยจูบกับผู้ชายครั้งแรกล่ะสิท่า อ่อนปวกเปียกราวกับขี้ผึ้งเหลวขนาดนี้ถ้าเขาเพิ่มจังหวะให้ร้อนแรงขึ้น สาวน้อยคงไม่สลบกลางคันหรอกนะ

“อยากมาอ่อย ยั่วฉันถึงในห้องทำไมล่ะ จัดให้เธอสมใจเสียเลย” ชายหนุ่มพูดชิดใบหูเล็กก่อนจะกัดเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว

“นะ..หนูผึ้งไม่อ่อยนะ..คะ”น้ำผึ้งส่ายหน้า ปฏิเสธเสียงขาด ๆ หาย ๆ เพราะว่าความเร่าร้อนที่สร้างความเจ็บปวดให้เธอเมื่อครู่ถอดถอนออกไปอย่างรวดเร็ว ร่างกายของเธอก็ผวาตามอัตโนมัติ

“หัวไวดี สาวน้อย ฉันไม่ไหวแล้ว”

สิงห์คำทนรอให้หญิงสาวปรับตัวกับร่างกายของเขาไม่ไหวแล้ว เริ่มฝากฝังแก่นกายอันใหญ่โตเข้าไปในร่องสวาทอีกครั้ง คราวนี้เขาไม่ทนให้มันเนิบช้าอีกต่อไป... ยอดทรวงวาววับเพราะเขาเพิ่งชิมลิ้มลองไปเมื่อครู่ก็กระเพื่อมตามการหายใจของเด็กสาวล่อใจเขาอีกหน

“ก็ยั่วฉันอยู่นี่ ยังปฏิเสธอีกเหรอ”

พ่อเลี้ยงสิงห์คำพูดพร้อมผลักดันแก่นกายเข้าไปเน้น ๆ ย้ำว่าตอนนี้เธอก็กำลังจะอ่อยเขาด้วยท่าทีที่ไร้เดียงสา ใสซื่อ จะโทษเธอฝ่ายเดียวก็ไม่ได้เขาเองที่ทนเป็นหินไม่ไหว สักวันต้องตบะแตกเป็นธรรมดายิ่งเธอใส่ชุดรัดติ้วเดินนวยนาดส่ายสะโพกไปทั่วในบ้านของเขา

“พะ...พ่อเลี้ยง หนูผึ้ง สะ...เสียวตรงนั้นค่ะ” มือน้อย ๆของหญิงสาวไขว่คว้าใบหน้าคมคายของพ่อเลี้ยงหนุ่มเอาไว้ นัยน์ตาฉ่ำปรือไปด้วยอารมณ์พิศวาส ด้วยความคิดที่ซุกซนน้ำผึ้งก้มมองจุดที่แก่นกายแกร่งกร้าวของบุรุษเพศกำลังเข้าออกอย่างหนักหน่วง หญิงสาวถึงกลับห่อปากเป็นรูปตัวโอ มันเร่าร้อนเกินคำบรรยาย

“ฉันรู้ ๆ”

สิงห์คำแสยะยิ้ม ใบหน้าเริ่มบิดเบี้ยวเมื่อความสุขสมใกล้เข้ามาถึงเต็มที การมีเมียสักคนคงจะเป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยแล้ว เขาขบคิดเรื่องการมีเมีย และเริ่มสนใจในตัวเด็กสาว

น้ำผึ้งเพิ่งเคยสัมผัสกับความซ่านสยิวเช่นนี้ในชีวิตของเธอ หญิงสาวเหมือนตัวเองกำลังเคลิ้มฝันคนที่เธอแอบชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันกำลังบอกรักเธอด้วยร่างกาย

“อะ..อ่า ไม่ไหวแล้ว ๆ” ทุกครั้งที่เขาบดสะโพกแกร่งลงมามันสร้างความปั่นป่วนในมวลท้องน้อยของเธอ ทำให้เธอต้องโหยหาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

“พร้อมกัน....เด็กน้อย” เสียงพร่าของพ่อเลี้ยงหนุ่มถูกเปล่งออกมาไม่ขาด และเริ่มฝากฝังกายเข้าไปในความหอมหวานเพิ่มมากขึ้นจนจวนเจียนจะไขว่คว้าความสุขสมภิรมย์หมายอยู่แค่เอื้อมมือ

“อ่า”

เสียงครวญครางระหว่างหนุ่มสาวดังขึ้นพร้อมกันในจังหวะสุดท้ายเมื่อได้รับความสุขอย่างเปรมปรีดิ์ พ่อเลี้ยงปลดปล่อยความสุขทั้งหมดทั้งมวลในกายสาว ชายหนุ่มยิ้มกว้างอย่างเปี่ยมสุขมองจุดเชื่อมประสาน เห็นเชื่อพันธุ์ลูก ๆของเขาเจือปนกับเลือดของหญิงสาว

น้ำผึ้งพอเสร็จสมก็แทบจะนอนหลับไปทันที ทิ้งให้ชายหนุ่มเพิ่งสร่างเมามองสาวน้อยในสภาพที่เกือบ หรือ จะเรียกว่าเปลือยเปล่าก็ไม่แปลกเพราะจุดสำคัญเปิดเผยต่อสายตาของเขาเรียบร้อยแล้ว สิงห์คำค่อย ๆถอยแก่นกายที่ยังแข็งกร้าวออกมา

จากความคิดที่จะไม่กินเด็กในไร่ ตอนนี้ต้องตัดออกไปจากสมองไปเลย เพราะเขาเพิ่งลิ้มลองความสาวของสาวน้อยที่หลับปุ๋ยบนเตียงไปยก ๆ

ความหนักใจมาตกอยู่พ่อเลี้ยงหนุ่มเพราะความเร่าร้อนของตนไม่มีทางจะอ่อนตัวลงไปอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มต้องกัดฟันทำในสิ่งที่ตนมักจะทำประจำเวลาตนมีอารมณ์ สิงห์คำหลับตาจินตนาการถึงความรู้สึกเมื่อครู่ก่อนจะใช้นิ้วทั้งห้าช่วยปลดปล่อยความคลั่งค้างอีกหน นานพอควรชายหนุ่มจึงสามารถปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดเปลือก

พรวด! น้ำขาวขุ่นพุ่งโดนหน้าท้องแบนเรียบของหญิงสาว และหน้าอกหน้าใจก็พลอยโดนไปด้วย

“อ่า...”

พ่อเลี้ยงครางพร้อมกับก้มมองภาพเซ็กซี่ที่สุดเท่าที่เขาเคยเห็นมา ไม่อยากจะหยิบทิชชูมาซับคราบพวกนี้ออกไปร่างขาวผ่องนี้เลย แต่เขาก็ต้องคว้าทิชชูมาทำความสะอาดให้หญิงสาวอยู่ดีเพราะเดี๋ยวเธอจะไม่สบายตัว เดี๋ยวพรุ่งนี้โวยวายเดือดร้อนเขาอีก

สิงห์คำยิ้มพรายล้มตัวลงนอนเคียงข้างหญิงสาว กระชับร่างบางเอามาไว้ในอ้อมอกแน่น สูดกลิ่นหอมจากเรือนกายอย่างทะนุถนอม

รุ่งเช้าแก้วใจ และสมหมายแปลกใจที่ไม่เห็นลูกสาวอยู่ในห้อง ปกติน้ำผึ้งไม่ได้เป็นเด็กดื้อหรือไปเที่ยวซนที่ไหน เธอและสามีเป็นคนงานในไร่ของสิงห์คำมาได้หลายปีแล้ว แต่น้ำผึ้งลูกสาวเพียงคนเดียวเพิ่งจบการศึกษาแค่มัธยมศึกษาปีที่หกย้ายมาอยู่ที่นี่เพียงแค่เดือนเดียว เมื่อก่อนน้ำผึ้งอาศัยอยู่กับยายจันทร์ แม่ของเธอเสียชีวิตด้วยโรคชราเมื่อปีกลาย น้ำผึ้งต้องมาอยู่กับพ่อแม่อย่างเลี่ยงไม่ได้ ปกติแก้วใจและสมหมายจะรวบรวมเงินส่งไปยายจันทร์ทุกเดือนเพื่อเป็นค่าการศึกษาและค่าใช้จ่ายภายในบ้านให้น้ำผึ้ง

น้ำผึ้งเป็นเด็กที่เรียนได้ปานกลาง ไม่ได้เก่งอะไร เธออยากให้บุตรสาวเรียนต่อวิชาชีพแต่เจ้าตัวดีกลับปฏิเสธเพราะอยากจะหาเงินช่วยพ่อแม่

“พ่อ ลูกเราไปไหน ในห้องก็ไม่มี” แก้วใจถามสามีที่กำลังขัดรองเท้าอยู่

สมหมายยิ้มน้อย ๆ เพราะคิดว่าน้ำผึ้งชอบเที่ยวเล่นสนุกตามอารมณ์อยู่แล้ว อีกหน่อยคงจะกลับบ้าน

“สงสัยไปเล่นกับคุณนายบัวมั้ง เพราะเห็นเข้ากันดีมาก ๆ ลูกเราเนี่ยมันขี้อ้อนไปอยู่ไหนใครก็รัก” สมหมายกลั้วหัวเราะบอกภรรยา

“แบบนั้นก็แย่นะซิ ยายผึ้งยิ่งใสซื่ออยู่ด้วย เผื่อไปทำอะไรให้คุณนายหรือพ่อเลี้ยงไม่สบายใจ เดี๋ยวเราจะโดนไล่ออกกันพอดี” แก้วใจนึกเป็นห่วงในความซุกซนของน้ำผึ้งกลัวจะทำให้คนอื่นเดือดร้อน

“อ้าวนั่น แล้วแม่จะไปไหน” สมหมายร้องเรียกภรรยา

“ก็ไปตามยายหนูตัวแสบของเราน่ะสิพ่อ”

แก้วใจรีบเดิน ๆ ไปบ้านของคุณนายบัวที่อยู่ห่างจากบ้านคนงานท้ายสวนประมาณหกร้อยเมตรได้ สมหมายไม่รอช้าเช่นกัน เดินตามภรรยาไปติด ๆเพราะเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าลูกสาวตัวดีไปก่อเรื่องที่ไหนเอาไว้อีก

“อ้าวมาแต่เช้าเชียว มีอะไรกันเหรอแก้วใจ สมหมาย” คุณนายบัวที่ตื่นเช้ามารดน้ำต้นไม้เอ่ยทักทายลูกน้องที่พากันเดินมาด้วยหน้าตาตื่น

“ยายหนูมาบ้านคุณนายหรือเปล่าครับ” สมหมายเอ่ยถามเจ้านาย

“ก็มาเมื่อวาน แต่ฉันก็ให้หนูผึ้งไปทำความสะอาดบ้านของสิงห์น่ะ มีอะไรเหรอสมหมาย” คุณนายบัวตอบก็ต้องอมยิ้มเมื่อนึกถึงใบหน้ารูปไข่ แก้มป่อง ๆกำลังออดอ้อนอยากจะช่วยงานหล่อน จนอาสาทำความสะอาดในบ้านเสร็จก็อยากไปทำอีกหลังที่เจ้าของหน้าดุเสียเหลือเกิน

“ก็ยายหนูยังไม่กลับมาตั้งแต่เมื่อวานเลยค่ะคุณนาย ไม่รู้ว่าไปเล่นซนที่ไหน” แก้วใจเริ่มใจไม่ได้

“อ้าว ! แล้วหนูผึ้งจะไปไหนได้ล่ะ สมหมาย แก้วใจงั้นตามฉันไปที่บ้านของสิงห์คำ” คุณนายบัวก็เริ่มใจหายเช่นกันเพราะ สิงห์ไม่ค่อยชอบน้ำผึ้งตั้งแต่วันแรก ตอนนี้คงไม่ถูกทารุณกรรมหรอกนะ หล่อนก็ยิ่งเดาใจลูกชายไม่ได้อยู่ช่วงนี้สิงห์คำอารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆทำราวกับจะเข้าวัยทองเสียแล้ว

สองสามีภรรยาพยักหน้ารีบเดินตามคุณนายบัวไปบ้านอีกหลังที่อยู่ห่างออกไปประมาณสองร้อยเมตร บ้านที่ทุกคนไม่อยากจะเข้าใกล้เท่าไหร่นอกจากลูกน้องคนสนิทเท่านั้น แต่ยายหนู หรือ น้ำผึ้งกลับไปเล่นซนที่นั่น คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็เริ่มทำใจไม่ได้

เมื่อมาถึงบ้านหลังกะทัดรัดน่าอยู่เลยทีเดียวก็พบกับความเงียบ ราวกับไม่มีคนอยู่อาศัย

คุณนายบัวตัดสินใจร้องเรียกบุตรชาย แต่ก็ไร้การตอบรับใด ๆทั้งสิ้น หล่อนจึงตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปในบ้านที่ไม่ได้ล็อก เดินดูรอบ ๆบ้านก็ไม่พบอะไร

สองสามีภรรยาก็เดินตามเจ้านายเข้าไป

เหลือห้องสุดท้ายแล้วสินะ คุณนายบัวสูดลมหายใจเข้าปอด หมุนลูกบิดประตูอย่างช้า ๆ สายตาทั้งสามคู่กวาดมอบรอบแล้วกลับไปโฟกัสบนเตียงนอนที่มีคนที่ตนตามหานอนอยู่ในอ้อมแขนของสิงห์คำ

“ยายหนู!” แก้วใจและสมหมายอุทานขึ้นพร้อมกัน

“สิงห์!” คุณนายบัวยกมือขึ้นทาบหน้าอกภาพตรงหน้าคือบุตรชายของตนกำลังกอดลูกสาวของคนงานในไร่

น้ำผึ้งงัวเงียเมื่อเริ่มรับรู้ว่ามีเสียงเอะอะโวยวายรบกวนการพักผ่อนของตน ดวงตากลมโตปรือขึ้นช้า ๆมองคนที่นอนบนเตียงกับเธอ หญิงสาวแทบอยากจะหวีดร้องเมื่อผู้ชายที่นอนเคียงข้างกายคือ พ่อเลี้ยงสิงห์คำ เรื่องทั้งหมดมันไม่ได้เป็นเพียงความฝัน ยิ่งไปกว่านั้นเธอหันมองคนที่อยู่หน้าประตูก็ต้องร้องอุทานออกมาเสียงดัง

“พ่อจ๋า แม่จ๋า”