Ganoon pa man ay hindi pa rin nagbabago ang pakiramdam ko. Siguro nga ay utak ko lang itong nagsasabing ayaw ko, kalaban ko lang mismo ang sarili kong katawan.
Hindi nagtagal nang makatayo ako, wala ako sa huwisyo sa umagang iyon. Natapos na akong maligo, nakapag-ayos na rin ako ng katawan at mukha. Nasa kotse na ako ngayon ngunit tulala pa rin ako sa kawalan.
Hawak ko ang manibela, kaharap ko ang hili-hilerang sasakyan na naroon din sa parking lot ng A&D Tower. Para lang akong baliw na naghahanap ng kasagutan sa mga nakikita.
Nang mapatingin sa wristwatch ay natanto kong twenty minutes na lang ang palugit ko, kaya minabuti ko nang tampalin ang noo upang ibalik ang sariling katinuan.
Hindi naglaon nang tahakin ko ang daan sa EDSA patungo sa Monte Alba Hospital. Ilang minuto pa ang lumi
