เจ้าตัวเอียงตัวหลบด้วยความขัดเขิน ยิ่งทำให้เขากอดเธอแน่นขึ้น หอมลงไปอีกสองที
“ปีนี้สิบแปดใช่ไหมครับ หนึ่ง สอง” เขาแล้วก็ทำเป็นหอมย้ำๆ ที่แก้มซ้ายขวา เหมือนนับให้ครบสิบแปด ผ่อนคลายความเขินอายที่เกิดขึ้นวูบหนึ่งกลายเป็นความคุ้นเคยระหว่างกัน
“เกินแล้วค่ะพี่ภาม”
“อ้าว เหรอ ถือว่าแถมนะครับ” หอมสุดท้ายกดลึกๆ แล้วสูดหอมให้ชุ่มปอด
“แย่จริง พี่ยังไม่อาบน้ำแล้วมากอดมาหอมพรีม โทษทีนะครับ” รีบปล่อยตัวเธอ ทำเป็นไปนั่งห่างๆ ก่อนจะลุกจากเตียง พริมาค้อนให้อย่างหมั่นไส้
“เอ่อ พี่ขออาบน้ำห้องพรีมได้ไหมครับ”
“คะ” พริมาเอียงหน้ามองเขาด้วยความสงสัย ภามยิ้มจางๆ นั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอ ให้สายตาอยู่ในระดับเดียวกัน
“คืนนี้พี่นอนเป็นเพื่อนนะครับ” ยิ่งเขาบอกให้ชัดพริมาก็ยิ่งทำตาปริบๆ แล้วภามก็ดูออกว่าเธอประหม่า ทำตัวไม่ถูก
“พี่ขออนุญาตปู่โรจน์แล้ว ขอพี่ดูแลพรีมในฐานะคู่หมั้นนะครับ จะพยายามมาอยู่เป็นเพื่อนพร
