“เราไปห้างกันไหม ไปหาอะไรกินที่นั่นเลย”
“แล้วแต่พี่ภาม พรีมคิดไม่ออกว่าอยากไปไหน”
“งั้นไปห้างแหละเนอะ” ภามสรุปให้เลย ไม่ถามความเห็นเธอซ้ำ เข้าใจว่าคนที่ไม่ได้ออกไปไหนมาไหนมานานคงคิดไม่ออกจริงๆ
“แต่ว่างห้างเปิดสิบโมง พี่ขอแวะกินกาแฟแป๊บหนึ่งได้ไหม” ภามก็ลืมเรื่องนี้ไปเลย
“ได้สิคะ พรีมก็เริ่มจะหิวๆ แล้วเหมือนกัน”
ภามเลยแวะซื้อกาแฟที่ปั๊ม ชวนพริมาเข้ามาในคาเฟ่ด้วย ให้เจ้าตัวสั่งน้ำและขนมเอง
“พรีมเอานมสดเย็นก็ได้ค่ะ”
“เอาขนมอะไรไหม เลือกได้เลย”
“ค่ะ” พริมารีบหยิบขนมมาวางบนเคาน์เตอร์ เลือกมาสองอย่างเผื่อเขาด้วย และจากนั้นก็นั่งกินขนมกินกาแฟในร้านรอไปพลางๆ
“ไม่ได้เข้าเมืองนานจนเกือบลืมไปเลยนะคะว่ามีคาเฟ่ในปั๊มแบบนี้”
“อร่อยสู้ไร่บนดอยได้ไหม” ถึงจะไม่ค่อยได้ออกไปไหนไกลๆ แต่ก็มีไปเปิดหูเปิดตาที่ไร่ใกล้ๆ บ้าง บางไร่ก็เปิดคาเฟ่ เปิดร้านอาหาร
“อืม อร่อยค่ะ มันไม่หวานมากละมุนๆ ดี”
“พี
