อากาศยามเช้าในโตเกียวยังคงหนาวเหมือนทุกวัน สายลมที่พัดผ่านใบหน้ามาพร้อมความเย็นจนพีรญาต้องดึงผ้าพันคอขึ้นมาปิดคอเพิ่มอีกนิด ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นมาก ๆ เมื่อเห็นนรสิงห์กำลังจัดกระเป๋าขึ้นท้ายรถพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นที่มีให้เธอเพียงคนเดียว
“พร้อมไหมพรีม” เขาถามขณะะดึงประตูรถฝั่งผู้โดยสารให้เธอเข้าไปนั่ง
“พร้อมค่ะหมอสิงห์” เธอตอบพร้อมรอยยิ้มที่ซ่อนความเขินเล็กน้อยเพราะตั้งแต่มาถึงญี่ปุ่น นรสิงห์ดูแลเธอราวกับเป็นคนรักจริง ๆ หัวใจของเธอมันกำลังทรยศและรับเขามาอยู่เต็มหัวใจแต่เธอจะเก็บเรื่องนี้ไว้กับตัวเองให้เป็นความลับที่สุด
“ตอนแรกพรีมนึกว่าเราจะนั่งรถไฟหรือไปที่นั่น” หญิงสาวถามเมื่อรถแล่นออกจากหน้าโรงแรม
“ฉันไม่อยากเร่งรีบ ถ้าเราขับรถไปเองอยากแวะที่ไหนก็ได้”
“หมอสิงห์ไม่เหนื่อยเหรอคะ”
“ไม่ล่ะ มีเธอนั่งไปด้วยแบบนี้ฉันขับรถได้ทั้งวันเลยนะ” เขาเอื้อมมาจับมือเธอไว้อย่างหลวม ๆ
“พรีมเป็นผู
