ถึงจนแต่ก็มีศักดิ์ศรี
1290 Words
“ดูท่าทางนายจะสนใจเด็กของฉันจริง ๆ ใช่ไหมสิงห์” สุรัชเดินมานั่งข้างหมอนรสิงห์ หลังจากเห็นเพื่อนมานั่งดื่มคนเดียวอยู่นาน พอเห็นว่าอีกคนจ้องไปที่เด็กผู้หญิงโต๊ะเดิมเป็นพัก ๆ เขาก็พอรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
“อืม....ฉันสนใจเธอจริง ๆ นั่นแหละ ดูเธอไม่เหมาะกับงานนี้เลยนะ แล้วผู้ชายพวกนั้นปากว่ามือถึงซะด้วยสิ ไม่รู้จะรอดไปได้ถึงเมื่อไหร่” นรสิงห์ยกแก้วขึ้นดื่มพลางถอนหายใจเบา ๆ
“ถ้าเป็นห่วงนักทำไมไม่เรียกให้เธอมานั่งคุยกับนายทั้งคืนเลยล่ะ จะได้ไม่ต้องเปลือกตัวให้คนอื่นแทะโลม”
“ถ้าฉันทำแบบนั้นได้ทุกคืนมันก็ดีสิ แต่นายก็รู้นี่ว่าฉันคงไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้น เล่ารายละเอียดเกี่ยวกับเธอให้ฉันฟังหน่อยได้ไหมล่ะ”
“ฉันกะแล้วนายจะต้องถามฉันเรื่องนี้ ฉันไปสืบมาแล้ว”
“ได้เรื่องว่าไงบ้างล่ะ เธอเคยทำงานแบบนี้ที่อื่นมาก่อนหรือเปล่า”
“แต่ก่อนพรีมไม่ได้ทำงานตอนกลางคืนหรอก เธอทำงานพิเศษที่คาเฟ่น่ะแต่หลังจากแม่เธอตายก็ทิ้งหนี้สินไว้เยอะแยะเธอก็ต้องดิ้นรนใช้ชีวิตตามลำพังคนเดียว เพื่อนเธอเล่าว่าช่วงที่แม่เธอป่วยเธอไปกู้หนี้นอกระบบมาน่ะ พวกนั้นดอกมันโหดมากเธอก็เลยต้องมาทำงานกลางคืน”
“แล้วนายรู้มั้ยว่ายอดหนี้ของเธอเท่าไหร่”
“ฉันไม่รู้ละเอียดขนาดนั้นหรอก ถ้านายอยากรู้ก็เรียกเธอขึ้นมาคุยสิ ที่ถามแบบนี้อยากจะใช้หนี้ให้เธอใช่ไหม”
“ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเห็นท่าทางแบบนี้ไม่อยากให้ทำงานกลางคืนเลย ดูเหมือนจะไม่ค่อยทันคนเท่าไหร่”
“ฉันก็พอจะมองออกนะว่าเธอไม่ถนัดงานแบบนี้ แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะทุกคนก็ต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอดกันทั้งนั้นแหละ รอแป๊บนึงนะเดี๋ยวฉันจะเรียกให้มาคุยด้วย” สุรัชบอกกับเพื่อนจากนั้นเขาก็เดินลงมาหน้าเคาน์เตอร์และรอจนกระทั่งพีรญาให้บริการลูกค้าคนสุดท้ายเสร็จก็หญิงสาวถือถาดเครื่องดื่มเดินกลับมา
“พรีมเอาเครื่องดื่มขึ้นไปให้หมอสิงห์ข้างบนหน่อย แล้วนั่งคุยเป็นเพื่อนเขาจนกว่าร้านจะปิดเลยก็ได้เขามีเรื่องจะคุยกับเธอน่ะ”
“ได้ค่ะคุณสุรัช” หญิงสาวจัดเครื่องดื่มลงบนถาดจากนั้นก็รีบเดินขึ้นไปชั้นสอง ทุกจังหวะที่ก้าวขาหัวใจเธอก็เต้นแรงไม่รู้ว่าวันนี้เขาจะชวนเธอคุยเรื่องอะไรอีก หญิงสาวสาวไม่อยากจะอยู่ใกล้ชิดกับเขาเลยเพราะใบหน้าหล่อและสายตาของชายหนุ่มมองมามันทำให้เธอรู้สึกประหม่าไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด
“สวัสดีค่ะหมอสิงห์” หญิงสาวกล่าวทักทายก่อนจะชงเครื่องดื่มแก้วต่อไปให้เขา
“เราเจอกันอีกครั้งแล้วนะค่ะพรีม”
“คืนนี้คุณหมอมาคนเดียวแล้วเพื่อนคุณหมอไม่มาด้วยเหรอคะ”
“เพื่อนฉันไปเที่ยวกับแฟนน่ะ”
“แล้วหมอไม่ไปเหรอคะ” พีรญาพยายามชวนคุย
“ถ้าฉันมีแฟนเธอคิดว่าถ้าฉันมีแฟนแล้วแฟนฉันจะให้ฉันออกมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้ไหมล่ะ”
“ไม่รู้สิคะ เพราะบางคนก็แอบหนีแฟนมาเที่ยว ลูกค้าคนล่าสุดที่หนูชงเครื่องดื่มให้เขาก็แต่งงานแล้ว แต่ก็ยังแอบหนีเมียออกมาเที่ยว หมอสิงห์เป็นแบบนั้นหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอกฉันขี้เกียจมีปัญหา ถ้ามีแฟนหรือแต่งงานแล้วก็คงไม่ออกมาเที่ยวแบบนี้หรอก”
“คุณหมอกำลังจะบอกว่าคุณหมอโสดเหรอคะ ไม่น่าเชื่อเลย”
“ก็ใช่น่ะสิ ทำไมถึงไม่เชื่อล่ะ”
“ก็คุณหมอหล่อออกอย่างนี้ อาชีพการงานก็ดีไม่น่าจะยังโสด”
“ฉันไม่ชอบมีภาระน่ะ อยู่คนเดียวสบายใจกว่า อยากออกมาเที่ยวก็ไม่มีใครว่า เธอล่ะ มาทำงานกลางคืนแบบนี้แฟนไม่ว่าเหรอ”
“หมอกำลังจะถามว่าพรีมมีแฟนหรือเปล่าใช่ไหมคะ”
“แล้วมีไหมล่ะ”
“ไม่มีหรอกค่ะ คงไม่มีใครอยากมาเป็นแฟนพรีม”
“เธอเป็นคนสวยนะพรีม ทำไมถึงคิดว่าไม่มีใครอยากเป็นแฟนล่ะ”
“ก็มีคนเข้ามาจีบนะคะ แต่พอเขารู้ว่าพรีมมีหนี้เยอะเขาก็ถอยคงกลัวพรีมจะไปขอเงินเข้ามั้งคะ”
“ฉันคุยกับสุรัชแล้วพอจะรู้มาบ้างว่าเพราะอะไรเธอถึงมาทำงานกลางคืนแบบนี้”
“พรีมมาทำงานกลางคืนแบบนี้มันก็ไม่แปลกหรอกที่มีเพื่อน ๆ หลายคนเขาก็มาทำงานแบบนี้กันทั้งนั้น”
“ใช่....มันไม่แปลกหรอกเพราะทุกคนก็อยากจะได้เงินเท่านั้นแหละ แต่เธอคิดว่าจะต้องมาทำงานให้เสียสุขภาพแบบนี้กี่คืนเหรอจะใช้หนี้หมด”
“พรีมก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ” หญิงสาวตอบพลางถอนหายใจเพราะจำนวนเงินที่เธอติดหนี้อยู่นะมันมากจนคิดไม่ออกเลยว่าตัวเองจะต้องทนทำงานที่ไม่ชอบแบบนี้นานอีกแค่ไหน หญิงสาวไม่ได้รังเกียจการบริการหรือการชงเครื่องดื่มแต่ที่ไม่ชอบก็คือยังมีคนแอบสูบบุหรี่ในผับทำให้กลิ่นมันติดตัวเธอได้กลับไปก็ต้องอาบน้ำสระผมก่อนนอนทุกคืน
“บอกฉันได้ไหมว่าเป็นหนี้ทั้งหมดเท่าไหร่ฉันอาจจะช่วยเหลือเธอได้นะ”
“ไม่มีใครช่วยเหลือพรีมได้มากขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“ก็ลองบอกจำนวนมาก่อนสิ”
“คุณหมออย่ารู้เลยค่ะ ว่าเท่าไหร่รู้แค่มันเยอะพอสมควรก็พอ แต่ไม่เป็นไรพรีมขยันหน่อยเดี๋ยวก็น่าจะปลดหนี้ได้”
“แต่ฉันรู้มาว่าพวกหนี้นอกระบบพวกนี้ยิ่งนานวันดอกเบี้ยมันก็ยิ่งบานปลายนะ ฉันมีข้อเสนอให้เธอสนใจไหมล่ะ”
“พรีมรู้ว่าคุณหมอหมายถึงอะไร มีเสี่ยหลายคนเสนอเงินให้แต่พรีมไม่สนใจหรอกค่ะ พรีมจะพยายามหางานทำให้มาก ที่พรีมออกมาทำงานกลางคืนแบบนี้ก็ใช้ว่าจะออกมาขายตัวนะคะ”
“ฉันไม่ได้บังคับเธอนะพรีม ฉันแค่อยากยื่นข้อเสนอมาอยู่กับฉันแล้วฉันจะปลดหนี้แล้วยังแถมเงินเดือนให้เธอด้วยสนใจไหม”
“พรีมขอปฏิเสธ ถึงจะลำบากแค่ไหนพรีมก็ไม่มีทางขายตัว”
“แต่ถ้าเปลี่ยนใจอยากให้ฉันช่วยก็ติดต่อฉันได้นะ เดี๋ยวฉันจะทิ้งเบอร์โทรไว้ให้”
“ไม่เป็นไรค่ะพรีมคิดว่าพรีมไม่มีทางเปลี่ยนใจเด็ดขาด มีแค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณหมอจะคุยกับพรีมถ้างั้นพรีมขอตัวก่อนนี่ก็ใกล้ถึงเวลาปิดแล้ว” เธอลุกขึ้นทันที เดินลงบันไดโดยไม่หันกลับไปมอง
ความโกรธในอกปะทุขึ้นจนแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ เธอไม่ได้โกรธที่เขาเสนอเงินให้แต่โกรธที่เขามองเธอเหมือนผู้หญิงที่ขายตัวได้ง่าย ๆ เธอยากจน เธอลำบาก แต่ศักดิ์ศรีเธอไม่เคยคิดจะขายให้ใคร ต่อให้เป็นหมอหน้าตาดีและฐานะดีขนาดนั้น เธอก็ไม่มีวันยอม
- Writer
