‘KAILANGAN KO NG PERA...’
Sinabayan ni Irene ng pikit ang pagppintig ng kanyang sentido. A few days after her dad’s emergency operation and she was thrown to another side of hell.
Kakasulat niya lang ng isa na namang promissory note para sa ospital na pinagdalhan niya rito. Sinasanla niya ang kanilang bahay pero hindi pa rin sumasagot ang bangko. She couldn’t do anything about it, hindi naman kasi prime area ang kanilang tirahan.
Could anything be worse than how it was? Masakit sa kanya ang mawala ang bahay dahil kinalakihan niya ito pero mas masakit namang panoorin ang unti-unting pagkawala ng nag-iisang taong minamahal niya nang lubos.
It wasn’t like the movies. The drama was heavier. Mas mabigat pala sa totoong buhay, nakaka-putangina sa sakit.
‘Hindi ko pa kaya...’ She sobbed
