My Wife ภรรยาเด็กจอมยุ่ง

บทนำ

"รับอะไรดีคะ"

"เค้กส้มชิ้นหนึ่งค่ะ แล้วก็อเมริกาโน่เย็นอีกแก้ว"

"ผมเอาคาปูชิโน่เย็นหวานน้อยแก้วหนึ่งครับ บราวนี่ด้วย"

ดิวกดส่งเมนูให้กับพนักงานอีกคนก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ

"ของคุณลูกค้ามีสี่อย่างนะคะ อเมริกาโน่เย็น คาปูชิโน่เย็นหวานน้อย เค้กส้มแล้วก็บราวนี่นะคะ"

"ครับ"

"รอสักครู่ค่ะ"

หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปหลังเคาเตอร์เพื่อจัดเค้กและบราวนี่ให้ลูกค้า จากนั้นเธอก็เดินไปเสิร์ฟทำแบบนี้ในทุกๆวันเพราะทุกวันนี้เธอต้องส่งตัวเองเรียนเนื่องจากครอบครัวมีปัญหาหย่าร้าง คุณพ่อกับคุณแม่ของเธอแยกทางกันได้สามปีแล้วและไม่มีใครส่งเธอเรียนมหาวิทยาลัยต่อ เธอต้องมาทำงานพิเศษเพื่อหาอนาคตให้ตัวเอง 

"เป็นยังไงบ้างเราเหนื่อยมั้ย"

ดิวยกมือไหว้ทักทายเจ้าของร้านก่อนจะส่ายหน้าทันที ไม่มีอะไรเหนื่อยสำหรับเธออีกแล้ว ตอนนี้ต้องอดทนหาเงินให้มากที่สุดมาจ่ายค่าเทอมค่าห้องพักค่ากินอยู่ในทุกๆวันอีก

"ไม่เลยค่ะสบายมาก มีงานพิเศษเหรอคะถามแบบนี้"

"มีสิ งานเลี้ยงรุ่นที่โรงแรมH เขาจ้างเด็กสวยๆไปช่วยเชียร์เครื่องดื่มสองคน พี่จะให้เราไปทำเพราะเราสวยและเงินดีมากคืนเดียว 2,000บาท จะทำมั้ย"

ดิวตาโตทันทีเมื่อเห็นจำนวนเงินที่มาก ถ้าทำงานร้านกาแฟก็ตั้งห้าวันกว่าจะได้มาขนาดนี้ เพราะฉะนั้นเธอจะไม่พลาดเด็ดขาด

"ไปค่ะไม่พลาดแน่นอน ขอบคุณนะคะ"

"จ้ะ งั้นไปเตรียมตัวเถอะเดี๋ยวไปพร้อมกัน"

"ค่ะ"

หญิงสาวรีบวิ่งไปเก็บกระเป๋าถอดผ้ากันเปื้อนก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถไปกับเจ้าของร้าน เขาเป็นเพื่อนกับผู้จัดการของโรงแรมและเวลามีงานจะแจ้งมาทางร้านก่อน ปฎิเสธไม่ได้ที่มีคนต้องการให้เธอไปเป็นเด็กเชียร์เพราะรูปร่างหน้าตาฟ้าประทานของเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่รวยแต่สิ่งหนึ่งที่ติดตัวมาคือความเก่งและหน้าตาที่สามารถใช้หาเงินได้

เมื่อมาถึงโรงแรมเธอก็ไปบรีฟงานกับทางผู้จัดการ ก็ไม่ได้ทำอะไรมากเธอจะต้องใส่ชุดสวยแล้วยืนเชียร์แขกที่มาร่วมงานทุกคนให้มาดื่มเบียร์ยี่ห้อของโรงแรม ยิ่งมีคนกินเยอะเท่าไหร่เธอจะได้ค่าคอมมิชชั่นเพิ่มจากรายวันอีกด้วย แบบนี้น่าสนใจใช่มั้ยล่ะ

"รอบนี้ขายหลายๆถังเลยนะ ค่าคอมมิชชั่นเพิ่มอีกเป็นพันสู้ๆนะดิว"

"ได้ค่ะผู้จัดการ ไม่พลาดแน่นอน"

เธอยิ้มออกมาอย่างมีความหวัง คืนนี้เธอจะต้องได้รายวันบวกค่าคอมเยอะที่สุด จะได้มีเงินเอาไปจ่ายค่าเทอม

เวลาผ่านไปแขกเริ่มทยอยมากันเยอะขึ้น ดิวเริ่มเชียร์สินค้าของตัวเอง ใช้ใบหน้าอันสวยงามดึงดูดแขกที่มาร่วมงานเข้ามาติดกับ น้ำเสียงหวานทำให้ชายหนุ่มหลงไหลได้ไม่ยาก เพียงแค่ไม่เกินครึ่งชั่วโมงเธอเชียร์หมดไปสองถังแล้ว 

"สองเหยือกนะคะ"

"ครับ น้องสวยจังเลยอ่ะชื่ออะไรครับ"

ดิวยิ้มแห้งออกมาก่อนจะแนะนำตัวเองแล้วส่งเบียร์ไปให้พนักงานคนอื่นไปเสิร์ฟ

"ชื่อดิวค่ะ"

"น่ารักจังเลยมีแฟนยังครับ"

"เอ่อ... คือหนู"

ดิวเริ่มลำบากใจในการตอบคำถาม เมื่อมีชายหนุ่มอีกคนเดินมาสั่งเครื่องดื่มเธอรีบหันไปรับลูกค้าทันที

"สวัสดีค่ะรับอะไรดีคะ"

ชายหนุ่มมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างอึ้งไป สวยมากเลยให้ตายสิ แต่ทำไมดูอายุแล้วเหมือนไม่ถึง18ปียังไงอย่างงั้น

"เอาให้ผมเหยือกหนึ่งแล้วกัน ส่งที่โต๊ะด้วย"

"ได้ค่ะ"

ดิวกันไปจัดการอย่างเร่งด่วนก่อนจะเดินไปเสิร์ฟด้วยตัวเองเพราะถ้ายังอยู่ที่เดิมก็จะถูกพวกผู้ชายแทะโลมต่อ 

"นี่ค่ะ"

"ขอบใจ"

ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนจะมองหญิงสาวรินเบียร์ให้เขา วันนี้เขามางานเลี้ยงรุ่นพบปะเพื่อนๆในคณะเดียวกัน รวมหลายแขนงคนจึงเยอะเป็นพิเศษ จริงๆว่าจะไม่มาแล้วแค่โดนตื้อไม่หยุดอีกอย่างก็ไม่ได้เจอเพื่อนนานแล้วด้วยก็เลยแวะมาซักหน่อย

"ไอ้เหนือหายหน้าเลยนะมึง ไร่งานยุ่งเหรอวะ"

"อืม ออเดอร์ต่างประเทศเข้านะ"

"เอาเงินไปทำอะไรนักหนาวะ แค่ที่มีอยู่ใช้เป็นชาติก็ไม่หมดแล้ว"

เขายักไหล่ก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่ม เงินหาได้มันก็มีวันหมด แต่ถ้าเราหาได้เรื่อยๆจะใช้อะไรก็ได้ไม่มีทางหมดไป อีกอย่างตอนนี้พี่สาวก็เพิ่งจะคลอดลูกได้ไม่กี่เดือน เขากำลังอยู่ในช่วงหลงหลานและเปย์ทุกอย่างที่มี ทั้งเสื้อผ้า ห้องใหม่ ของใช้แทบจะซื้อเองหมด จนพี่เขยกับพี่สาวบอกว่าเอาไปเลี้ยงเป็นลูกเลยมั้ยถ้าจะให้ขนาดนี้ แต่ถ้ายกให้จริงๆก็เอานะเพราะเขาก็ไม่ได้คิดจะมีครอบครัวมีลูกของตัวเองอยู่แล้ว ไม่รู้ว่าโลกใบนี้จะมีผู้หญิงคนไหนมาเปลี่ยนความคิดของเขาได้เหมือนกัน ต้องรอดูเอาเอง

"หลานเพิ่งคลอด ใช้เงินเยอะ"

"แหม่! พี่กับพี่เขยมึงรวยจะตายจะไปเปย์หลานเพื่อ หาเมียดิวะเลี้ยงเอง"

"ไม่อ่ะ ไม่อยากมี"

น้ำเหนือเอ่ยออกมาก่อนจะชวนเพื่อนเปลี่ยนเรื่อง ดิวที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยก็เดินกลับมาที่เดิม เวลาผ่านไปใกล้จะเลิกงานแล้วเธอช่วยพนักงานเก็บของบางส่วนก่อนจะเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเจอผู้ชายที่เธอเกลียดมากที่สุดในชีวิต

"ไง... มาเป็นสาวเชียร์เบียร์อีกแล้วเหรอ เงินพิเศษร้านกาแฟไม่พอสินะ เหอะ!"

"สวัสดีค่ะพี่โอม"

"กลับบ้านเถอะ พี่จะเลี้ยงดูเราอย่างดีไม่ต้องมาทำงานให้เหนื่อย"

เธอเริ่มถูกคุกคามอีกครั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอต้องอดทนเพื่อเห็นแก่คุณพ่อ ดิวพยายามทำใจดีสู้เสือก่อนจะยิ้มออกมาทันที

"ขอตัวก่อนนะคะต้องทำงานค่ะ"

ชายหนุ่มหันไปสั่งลูกน้องให้ไปดักรอหญิงสาวตรงทางออก วันนี้เขาจะพาดิวกลับบ้านและจะต้องได้เป็นเมียในซักวัน เธอถูกสเปคเขาตั้งแต่แรกเห็นเขาเล็งเธอไว้และพยายามหว่านล้อมเอามาเป็นของตัวเอง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะเล่นตัวหนักมาก

"ตามสบายเลย"

เขายิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น เดี๋ยวให้ลูกน้องจัดการพากลับไปเองเท่านี้ก็ไม่ต้องเสียแรงจัดการเองแล้ว

แต่หญิงสาวนั้นรู้ทันเขาจะต้องส่งลูกน้องมาพาเธอไปแน่และเธอก็หนีได้ตลอด แต่ครั้งนี้คงยากเพราะเขาคงไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆอีก 

"เอายังไงดี"

เธอเอ่ยออกมาอย่างกังวลก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วตั้งใจทำงานของตัวเองจนเวลาเลิกงานเธอเปลี่ยนชุดรับเงินรวมค่าคอมมิชชั่นแล้วเดินมาทางออกพนักงาน ผู้ชายสองคนหันมามองเธอก่อนจะปรี่เข้ามาหา เธอตกใจรีบวิ่งกลับเข้าไปข้างในวิ่งหนีสุดชีวิตพยายามหาที่หลบซ่อน วิ่งขึ้นไปชั้นสองมองเห็นประตูห้องหนึ่งถูกแง้มไว้จึงรีบเข้าไปหลบอยู่ในนั้นทันที 

ดิวขดตัวอยู่ในนั้นล็อคประตูจากทางด้านในเพราะไม่อยากให้ถูกจับได้ เธอกลัวมากจริงๆซักพักก็ได้ยินเสียงน้ำไหลก่อนจะเงียบลงแล้วก็มีชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทีมึนเมาบนตัวที่ผ้าขนหนูพันตัวเพียงแค่นั้น

เธอจำผู้ชายคนนี้ได้ คนที่ชื่อน้ำเหนือก่อนหน้านี้เธอยังเอาเครื่องดื่มไปบริการเขาอยู่ เห็นเพื่อนเขาคุยกันว่าคนนี้รวยมากที่บ้านทำไร่และรีสอร์ท ลูกคนรวยอ่ะเนาะจะว่าอิจฉามั้ยก็มีบ้าง เพราะเธอเกิดในครอบครัวที่ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแถมยังสู้ชีวิตด้วยตัวเองอีก

เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น ชายหนุ่มกดรับสายทันทีก่อนจะกดเปิดลำโพงแล้ววางไว้บนเตียงนอน

"ว่าไงว่าน"

(มึงถึงห้องยังไม่ต้องกลับนะเว้ยเมามากแล้ว นอนพักผ่อนดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยกลับ)

"อืม รู้แล้วกูอยู่ห้องที่มึงจองให้เนี่ย"

(ดีๆ กำลังส่งเด็กไปให้จัดหนักได้เลยนะจ่ายเงินให้แล้วด้วย ขอให้มีความสุขนะเพื่อนๆ)

"เดี๋ยวๆส่งเด็กอะไร อีกแล้วเหรอ.. ไอ้ว่าน ไอ้ว่าน!"

เพื่อนของเขากดวางสายทันที เขามองหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะถอนหายใจออกมาเล็กน้อย เป็นแบบนี้ตลอดเวลาไปไหนด้วยกันชอบซื้อเด็กมาให้เขาถึงที่ แล้วใช่ว่าเขาไม่สนองนะก็คนโสดจะทำอะไรก็ได้ไม่ใช่เหรอ... 

เขานั่งลงบนเตียงก่อนจะเช็ดผมตัวเอง ดิวที่ได้ยินแบบนั้นก็ตาโตอย่างตกใจ เดี๋ยวถ้าเด็กอะไรนั่นมาเธอคงได้เห็นอะไรๆที่มันไม่ควร เพราะฉะนั้นรีบออกไปจากตรงนี้ดีกว่า เมื่อเขาเผลอหันไปอีกทางดิวก็รีบขยับตัวลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปทันทีแต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะเขาเห็นตัวเธอก่อน

"ใครนะ..."

ดิวตาโตอย่างตกใจก่อนจะหยุดชะงักกึกแล้วค่อยๆหันมามองชายหนุ่ม เธอเกาหัวยิ้มเขินก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงสั่น

"คือหนู... เอ่อ"

"อ่อ เด็กที่ไอ้ว่านส่งมาใช่มั้ย มานี่สิมานั่งตรงนี้"

ดิวรีบส่ายหน้าโบกไม้โบกมือปฎิเสธทันที เธอไม่ใช่เด็กที่ใครส่งมาและเธอก็ไม่ได้ขายตัวด้วย 

"มะ...ไม่ใช่นะคะ"

เธอร้องออกมาเสียงหลง น้ำเหนือลุกขึ้นเดินเข้าไปหาหญิงสาวก่อนจะลากเธอมาบนเตียงทันที เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าสู่ร่างกายความต้องการมันก็เพิ่มสูงขึ้น และที่สำคัญเด็กคนนี้สวยมากเขาก็แค่อยากลองชิมซักครั้งก็เท่านั้น....