Siren & Tier - 11
หยุดร้องไห้ได้แล้ว
จุ๊บ
ริมฝีปากหนาจูบลงกลางหน้าผากสวยเป็นการบอกฝันดีก่อนจะลุกขึ้นและเดินกลับไปทำงานต่อ
“เจ้านายหายไปไหนมาครับ” ชินเอ่ยถามเมื่อเข้ามาแล้วไม่เจอผู้เป็นนายเลยจะเดินออกไปตามหาแต่คนตัวสูงก็เดินเข้าห้องมาพอดี
“ต้องตอบ?” ไซเรนหน้าตึงทั้งยังเอียงคอถามชินยิ้มแห้งก่อนจะมองไซเรนที่เดินกลับไปโต๊ะทำงานแต่โต๊ะข้าง ๆ ไม่มีเทียร์นั่งอยู่แล้ว
“มีอะไร” เขาถามเสียงเรียบก่อนจะเริ่มทำงานอีกครั้ง
“นายท่านเรียกให้เข้าไปพบครับ” ใบหน้าหล่อถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์ทันที
“คิดว่าเรื่องอะไร” ไซเรนเอ่ยต่อ
“น่าจะเรื่องคุณเทียร์ไหมครับหรืออาจจะเป็นเรื่องที่เจ้านายบาดเจ็บ” สายตาคมนิ่งไปชั่วครู่ ถ้าเป็นเรื่องหลังก็พอจะอธิบายให้ผู้เป็นพ่อเข้าใจได้แต่ถ้าเป็นเรื่องแรกเขาอาจจะต้องระวังให้มากในการพูดออกไป
“อืมออกไปได้แล้ว”
“ว่าแต่คุณเทียร์ไปไหนเหรอครับ?” ไซเรนเงยหน้าขึ้นมองลูกน้องด้
