NAPANGIWI ako at unti-unti iminulat ang aking mata. Tumambad sa paningin ko ang pamilyar na puting kisame. Sinubukan kong umupo ngunit agad akong napahinto nang bumukas ang pinto ng kwarto at pumasok si Alec na may bitbit na kape.
Lumipad ang tingin niya sa akin at nabitawan pa nito ang hawak. His eyes grew wide when he finally recognize me in his steel bluish eyes.
"Sophia!" Hiyaw niya at nagmamadaling lumapit sa akin. Agad niya akong kinabig ng yakap at hinawakan ang magkabila kong pisngi.
"You're alive," bulong niya. His face softened.
Nagtaas ako ng kilay. "Malamang, 'tsaka sanay akong mabaril, Alec."
Humiwalay siya sa akin at humalukipkip. Ngumuso rin siya at mataman akong tinitigan sa mga mata. His way of staring makes me uncomfortable. Parang hinahalukay niya ang buo kong pagka
