“M-Mr. Vanderberg...” tanging ito lang ang kayang bigkasin ng mga labi ni Cassandra habang patuloy sa paglalakad na tila wala sa sarili.
Tanging ang mahabang kalsada lang ang natatanaw ng kanyang mga mata.
Pakiramdam niya ay wala ng katapusan iyon, ngunit hindi pa rin siya sumusuko at patuloy lang siya sa paglalakad, dahil umaasa siya na matatapos din ang lahat ng paghihirap at sa hangganan ng mahabang kalsada na iyon ay naghihintay sa kanya ang lalaking paulit-ulit na binabanggit ng kan’yang bibig.
Hindi na niya alam kung ilang oras na siyang naglalakad sa kalagitnaan ng matarik na araw, tagaktak na ang kan’yang pawis at bhagya na siyang hinihingal.
Halos natunaw na ang make-up niya sa mukha, habang mahigpit na nakakapit sa laylayan ng suot niyang mahabang puting bestida na umabot han
