เบอร์เขาเปลี่ยนตลอดแน่นอนว่าผู้เป็นนายไม่มีทางรู้ คนมีอาชีพแบบนี้ไม่มีใครใช้เบอร์เดียวหรอกต้องป้องกันไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
"....." อะไรของเขาบทจะให้โทรก็ให้ง่ายๆ เธอขอยืมโทรตั้งแต่หายมาสองวันแรกแล้วจะบอกที่บ้านทุกคนจะได้ไม่เป็นห่วง เขากลับทำเฉยพอเซาซี้มากๆก็มาตวาดใส่จนเธอต้องหยุด
ดวงตาคู่สวยละจากแผ่นหลังกว้างทันทีที่เจ้าของก้าวลับไป ก้มกดเบอร์โทรของผู้เป็นพ่อแล้วต่อสายหาในนาทีต่อมา
(ฮัลโหล) รอสายไม่นานน้ำเสียงเยือกเย็นที่คุ้นเคยก็ดังกรอกเข้ามา
"ป๊าคะนี่เน่เองนะ"
(เนเน่ตอนนี้ลูกอยู่ไหน ทำไมป๊าโทรไปหาไม่ติด) จากน้ำเสียงเยือกเย็นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนแฝงไปด้วยความเป็นห่วงจนคนฟังรับรู้และรู้สึกได้
(น้องโทรมาเหรอป๊า เปิดโฟนหน่อย) ยังไม่ทันที่เนเน่จะได้ตอบผู้เป็นพ่อ อีกเสียงในปลายสายก็ดังลอดเข้ามา
นั่นคือเสียงของเนมาร์ซึ่งเป็นพี่ชายของเธอ
(เน่อยู่ไหน ทำไมโทรไปหาไม
