แอบมอง แอบจ้อง แอบรักน้อง

3521 Words

บทที่ 6 แอบรักครั้งที่ 6 แบบนี้เขาเรียกแอบรักน้อง “ ดินเป็นอะไรทำไมนั่งเหม่อ ” ผมได้ยินต่อถามดินจึงหันไปมอง “ เป็นอะไรหรือเปล่า ” ผมถามออกไปพร้อมกับยื่นมือไปแตะหน้าผากดิน “ มึงไม่สบายหรือเปล่าดิน ”ต่อมันถามดินอีกรอบเมื่อไม่ได้คำตอบ “ เปล่าๆสบายดี ” “ แม่งเป็นอะไรไม่ชอบพูดวันนั้นถ้าไอ้ต่อ ไม่พาพวกกูไปหอมึง มึงก็คง เน่า ตายคาห้องแล้วมั้ง ” เบสโวยวายขึ้นมานั่นทำให้ผมนึกย้อนไปถึงวันเปิดเทอมวันแรก วันนั้นทั้งๆเป็นวันเปิดเทอมวันแรก แต่ดินมันก็ไม่มาเรียน พอเลิกเรียนพวกเราเลยไปหาดินที่หอ พอเห็นดินผมตกใจแทบแย่ ดินไม่สบายหนักมาก ถึงขนาดลุกเดินไม่ได้ แต่ไม่ยอมบอกใคร “ ขอบใจแล้วไง ” “ มีอะไรก็พูดบ้างนะดินไม่ใช่เก็บไว้ในใจคนเดียว ” ไอ้เบสพ่อคนที่สามของดินพูดขึ้น ส่วนตำแหน่งพ่อคนที่สองตกไปเป็นของไอ้ต่อเรียบร้อยแล้ว “ ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อย ” พอดินพูดจบพวกเราก็พากันรุมแตะตามตัวดินกันยกใหญ่ “ แม่งเอ้ยอย่าทำให้เป็นห่วงได้ไหมวะ กินยายัง ” ต่อถามดินก่อนหันไปถามกาน “ กานมียาติดกระเป๋ามาป่ะ ” “ มี ” “ มึงรู้ไหมวันนั้นกูไปเจอสภาพมึงกูแทบจะบ้า ถามจริงเหอะเกิดอะไรขึ้นวันนั้น ” ไม่ใช่แค่ต่อหรอกที่จะบ้า พวกผมก็แทบคลั่ง ทั้งโมโหทั้งเป็นห่วง “ มันไม่มีอะไรหรอก วันนั้นกูแค่เพลียก็หลังจากกูทำงานใช่ป่ะกูหลงทาง แล้วกว่าจะถึงห้อง มันก็ดึกมากแล้ว กูเพลียๆกูเลยตื่นมามหาวิทยาลัยไม่ได้ก็แค่นั้นแหละมันไม่มีอะไรหรอก ” ดินมันอธิบายออกมายาวๆ ซึ่งผมมองยังไงก็รู้ว่ามันโกหก “ ขอให้ไม่มีจริงๆเถอะ อย่าให้กูรู้ทีหลังนะ ” ดินหันไปยิ้มตาหยีให้ไอ้ต่อ เอาหัวถูๆตรงไหล่มัน “ ก็เป็นซะอย่างนี้มึงนิ ” ผมแอบยิ้มเมื่อได้ยินไอ้ต่อบ่นให้ดินพร้อมกับลูบหัว “ ตาย เจอซ๊อตนี้มึงตาย ” ไอ้กานมันพูดขึ้นมาเบาๆ “ เป็นกู ก็ตายว่ะถ้าเจอแบบนี้ อยากได้แบบนี้อ่ะ ทำให้กูหน่อย ” เบสมันหันมาคุยกับผม “ ส้นตีนกูไหม ” “ มึงก็เป็นซะอย่างนี้ ทำไมไม่ละมุล แบบดินมั่ง ” ผมส่ายหัวแล้วมองเบสด้วยสายตาเบื่อหน่าย “ กินข้าวยังกูหิวแล้วไปกินข้าวกันเถอะ ” => ดิน “ เนียนเปลี่ยนเรื่องนี้ขอให้บอก ” กานมันแขวะดินไม่เลิก “ ตกลงจะไปกินไหมล่ะครับ ” “ ไปๆ แค่นี้ ทำไมต้อง เกรี้ยวกราด ” “ แล้วเย็นนี้ เขามีเชียร์กันไหม ” ดินหันมาถามผม “ มีสิ ครั้งก่อนนะมึงไม่ได้เข้าพี่กันก็ถามหามึง ”กานมันตอบแทนเพราะผมมัวแต่วุ่นวายกับการแกะมือเบสออกว่าไหล่ “ มึงเป็นอะไรมากไหมเบส ” ผมอดที่จะดุมันไม่ได้ “ แหะๆ ” ยังจะมีหน้ามาแหะๆอีก “ ใครวะพี่กัน ” ดินถาม “ อ๋อกูลืมบอกไปลูกพี่ลูกน้องไอ้กาน ” ผมอธิบายต่อเพราะวันแรกดินไม่ได้มาเลยไมทันได้รู้จักพี่กัน “ แล้วเขาถามหากูทำไม ” “ กูจะรู้ไหมครับคุณดิน กูไม่ใช่พี่กัน ” “ กูก็นึกว่ามึงรู้ ปะแต่ไปกินข้าวก่อน จะได้เข้าห้องเรียน พ่อแม่ส่งมาเรียนไม่ได้ส่งมาคุยกัน ” “ มึงก็ช่างพูดนะไอ้ดิน ไอ้ห่า ”แล้วพวกผมก็พากันเดินไปโรงอาหาร เมื่อมาถึงโรงอาหารก็เกิดการแย่งที่กันนั่งระหว่างไอ้เบสกับไอ้กาน ซึ่งไอ้เบสก็เป็นฝ่ายชนะอีกเช่นเคย “ จะมีสักครั้งไหมที่มึงจะยอมกูนะเบส ” “ ไม่ มึงกินอะไรเหมือนเดิมรึเปล่า ”หลังจากที่ทำหน้ายียวนใส่กานไปเบสมันก็หันมาถามผม “ อือ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำเผื่อนะเอาเหมือนเดิมใช่ไหม ”เป็นปกติ ที่เบสมันจะไปซื้อข้าวให้ผมแล้วผมจะไปซื้อน้ำให้มัน เพื่อไม่ให้เสียเวลารอ “ เออกูยอมก็ได้ คราม ฝากซื้อน้ำเปล่าด้วยขวดหนึ่ง ” กานมันยังแขวะเบสเรื่องที่นั่งไม่เลิก หลังจากเราได้ที่นั่งเรียบร้อยแล้วก็พากันนั่งกินเงียบๆ ผมผู้ไม่กินผัก แต่ชอบสั่งผัดหมูใส่ผัก จึงเขี่ยผักออกไปใว้ขอบจาน เบสมันก็ตักผักในจานผมไปกินเรื่อยๆ “ เบส มึงก็บังคับมันกินผักบ้าง ไม่ใช่คอยตามใจมัน แล้วก็กินให้มันหมดทุกอย่างแบบนี้ ” ต่อมันบ่นให้ผมกับเบส “ แหม พูดเหมือนตัวเองไม่ทำนะ กูเห็นนะ มึงตักหอมให้ดิน ” ผมก็ไม่ยอมให้มันว่าอยู่ฝ่ายเดียว “ ดินมันชอบกินหอม กูเลยตักให้ ใช่ว่ากูไม่กินซะหน่อย ”กานมันก็ยังไม่ยอมแพ้ผมเช่นกัน “ ไหน มึงลองกินให้กูดูสิ ” ผมหันไปคาดคั้นไอ้ต่อเต็มตัว “ พอๆ รีบกินรีบลุกเถอะ คนอื่นเขาจะได้ นั่งบ้าง ” กานมันแทรกขึ้นมาก่อน ทำให้เราต้องรีบกิน @ลานกิจกรรม “ เอาล่ะค่ะน้องๆ มาพร้อมกันหรือยังคะ วันนี้ เราจะมีการจับสายรหัส ใครที่ไม่ได้มาเมื่อครั้งก่อน เชิญลุกออกมาค่ะ ” เสียงพี่ปี 2 เรียกคนที่ไม่ได้เข้าเมื่อครั้งที่แล้วอออกไปหน้าแถว ซึ่งหนึ่งในนั้นมีดินด้วย ผมแอบขำเมื่อดินมันทำหน้าจะร้องไห้ ตอนที่พี่ปี 2 สั่งทำโทษโดยให้เต้น “ คราม มึงรู้ยังใครพี่รหัสมึง ” “ ยัง จะรู้ได้ไงละ พวกพี่ยังประกาศเลย ” ผมส่ายหัวพร้อมทั้งหันไปมองดินที่กำลังเต้นอยู่หน้าแถว “ น้อง 2 คนที่คุยกันลุกออกมาครับ สงสัยกลัวเพื่อนเหงา ” พี่ปี 2 ชี้มาทางผมกลับไอ้เบส “ เพราะมึงนั่นแหละ ” ผมหันไปด่าเบสนี่ถ้ามันไม่ชวนผมคุยผมคงไม่ถูกเรียกออกไปหน้าแถวแบบนี้ “ พี่ครับ คนนี้เขาไม่ได้คุยครับ ผมเป็นคนชวนเขาคุยเอง ” เบสมันชิงพูดขึ้นก่อน ก่อนที่ผมจะทันได้ลุกขึ้น “ โอเค กล้าทำก็กล้ารับแบบนี้พี่ชอบ งั้น น้องก็รับโทษแทนเพื่อนอีกคนแล้วกัน ” “ ได้ครับ ” เบสมันตอบรับเสียงดังพร้อมกับลุกขึ้นวิ่งไปหน้าแถว สรุป เบสมันได้รับโทษแทนผม โดยการ เต้นหน้าแถวสองเพลงรวด ซึ่งผมก็ไม่ได้รู้สึกสงสารมันเลยสักนิด เพราะถ้ามันไม่ชวนผมคุย มันก็จะไม่โดนทำโทษแบบนั้น ผมดูไปขำไปหัวเราะจนปวดท้องไปหมด แต่คนที่ไม่ขำน่าจะเป็นดินมากกว่าเพราะเต้นไปทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ไป หลังจากที่เราทำกิจกรรมจับสายรหัส จนได้รู้ว่า ใครเป็นพี่รหัสของใคร ก็มีพี่ปีสองคนนึงวิ่งมากระซิบอะไรสักอย่างกับกาน ก่อนที่พวกพี่ๆสตาฟจะปล่อยให้เลิกแถว “ เฮ้ย พวกมึง พี่กันขอคุยด้วยหน่อย ใครมีธุระที่ไหนไหม ” กานมันเดินมาหาพวกผมหลังจากที่พี่ปี 2 ปล่อยแถวแล้ว “ กูต้องไปทำงานร้านพี่ผึ้ง แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ” “ แล้วคนอื่นละ ” กานหันมาถามพวกผมหลังจากได้คำตอบจากดิน และทุกคนที่เหลือก็ส่ายหัวเป็นคำตอบ พวกเราจึงพากันเดินเข้าไปหาพี่กัน ที่มีพี่นะกับพี่ฟางข้าวนั่งอยู่ด้วย “ หวัดดีครับ พี่กัน ” พวกเรา5คนกล่าวทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้พี่กันกับพี่ฟางข้าว “ สวัสดีค่ะเด็กๆ ” พี่ฟางข้าวตอบรับเสียงใส “ เฮียมีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ ” กานเปิดประเด็นมารวดเร็วทันใจดีจริงๆ “ เสร็จแล้วไปไหนต่อ พี่ว่าจะชวนไปกินข้าว ไปกันหมดนี่เลย ” “ ผมไปได้หมดแหละครับ แต่ดิน มันต้องกลับไปทำงานครับ เออลืมเลย ดินนี้พี่กันพี่ชายกูเอง ” กานมันแนะนำดินเพราะดินยังไม่เคยเจอพี่กัน “ อ้าวจ้อง จ้อง ไปกันเลยไหมครับพี่กัน ดินจะได้รีบกลับไปทำงาน ” “ จริงๆพี่จ่ายค่าจ้างให้ดินก็ได้นะวันนี้ ” “ อย่าเลยครับเกรงใจพี่ผึ้งเขา ” “ แล้วตกลงไปกันยังไง เอารถอะไรมา ” “ กันคะฟางไปกับกันนะ ” “ แล้วรถฟางละครับ ” “ ให้น้องขับตามไปก็ได้ ” “ มีใครจะอาสาขับรถพี่ฟางไหมครับ ” พี่กันหันมาถามพวกผม “ ต่อไปกับดิน ผมขับเองก็ได้ครับ ” กานมันอาสาขับรถให้พี่ฟางข้าว “ ถ้างั้นกูไปกับไอ้เบสแล้วกัน ” ผมก็คงต้องไปกับเบสนั้นแหละ “ เจอกันที่ร้านเลยแล้วกันนะครับ ” “ โอเคครับถ้างั้นแยกย้าย ” หลังจากตกลงกันได้พวกเราจึงแยกไปขึ้นรถ ร้านอาหารในห้างเอ “ สั่งเต็มที่ได้เลยนะครับ วันนี้เดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามือเอง ” “ ถ้างั้นผมไม่เกรงใจนะครับ ” ผมนั่งเงียบระหว่างรออาหารปล่อยให้กานมันคุยกับพี่มันไป แต่ก่อนจะนั่งไอ้เบสกับไอ้กานก็แย่งที่นั่งกันเหมือนเคย แต่ครังนี้มีพี่กันช่วยห้าม ผมจึงไม่ต้องพูดเยอะ “ แล้วเรื่องเรียนเป็นยังไงบ้าง ” “ ถามใครครับพี่กันช่วยระบุชื่อให้ด้วยจะได้ตอบถูก ” ผมหันไปถามพี่กัน “ กันคะ ตักผัดผักให้ฟางทีค่ะ ” พี่ฟางข้าวพูดขัดขึ้น ก่อนที่พี่กันจะได้ตอบคำถามของผม “ พี่ก็ถามรวมๆน่ะครับ ” “ แหมเฮีย ถามรวมแต่จ้องตาไม่กระพริบเลยนะ ”กานหันไปแซะพี่กัน “ แล้วสรุปว่าเป็นไงมั่ง ” “ ก็ดีครับพี่ แต่ช่วงนี้ก็ยังจะงงๆกันอยู่ นั่นแหละ” “ ค่อยๆทำความเข้าใจไป แต่ถ้ามีอะไรให้พี่ช่วยก็บอก ” “ ทุกเรื่องเลยเหรอครับ ” กานมันหันมาทำหน้าทะเล้นพี่กัน “ ทุกเรื่องครับ ” “ แม้กระทั่งเรื่องอุปกรณ์การเรียนหรือครับ พี่กัน ” “ ครับ ” พี่กันตอบรับไปสั้นๆ “ เฮ้ยจริงดิ อย่างนี้ผมก็สบายเลยน่ะสิ ” ผมแกล้งพูดขึ้นมา “ แหม ไอ้คราม มึงพูดอะไรน่ะมึงดูด้วย ว่าเขาเต็มใจให้มึงหรือเปล่า ” เบสมันขัดผมขึ้นมา “ นิดๆหน่อยๆน่าเบส มึงก็ขัดกูจังเลย กูรู้หรอกว่าอะไรเป็นอะไร ” “ แต่ก่อนจะจ่ายค่าอุปกรณ์การเรียนให้เขา ดูหน้าพ่อเขาก่อนนะครับเฮีย เดี๋ยวจะเจอตอเข้า ” กานมันเอ่ยแทรกขึ้นมา พ่อของดิน ที่กานมันพูดถึง ก็คือไอ้ต่อนั่นแหละครับ ผมไม่แปลกใจหรอก ทีไอ้ต่อมันคอยประคบประหงมดิน ก็ดินออกจะน่ารักเรียบร้อยขนาดนั้น แถมยังใจดีสุดๆ ขอแค่ดินอ้อนนิดหน่อยเป็นผม ผมก็ทุ่มให้สุดตัวเหมือนกัน “ คุยเรื่องอะไรกันน่ะกัน ” พี่ฟางข้าว พูดขัดขึ้นทำให้กานหันไปยิ้มให้ซึ่งผม คิดว่า สองคนนี้ ต้องมีอะไร บางอย่างแน่ๆ “ คุยเรื่องอุปกรณ์การเรียนนะครับพี่ฟาง เฮียเขาใจดี จะซื้ออุปกรณ์ให้ผม ” กานมันพูดขึ้น และผมก็ เห็นพี่กันแอบยกนิ้วโป้งให้กานใต้โต๊ะ ผมพอจะเข้าใจแล้วแหละ ว่าพี่กัน น่าจะแอบชอบดินอยู่ ส่วนพี่ฟางข้าวก็น่าจะชอบพี่กันอยู่เช่นกัน “ แหม ระดับน้องกาน ยังต้องให้กันจ่ายค่าอุปกรณ์ให้อีกเหรอคะ กันใจดีจัง ดีนะที่เป็นน้องกานเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นฟางไม่ยอมจริงๆด้วย ” ผมสังเกตุเห็นพี่กันหันไปมองหน้าดิน หลังจากที่พี่ฟางพูดจบ หลังจากที่ทานอาหารกันเสร็จ เราก็ต้องแยกย้าย เพราะดินต้องกลับไปทำงานต่อ “ กันคะ ไปส่งฟางหน่อยได้ไหมคะ ” “ แล้วรถฟางล่ะครับ ” “ ก็จอดไว้ที่นี่แหละค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเอา ” “ เอาอย่างนี้แล้วกันเฮีย เดี๋ยวเฮียขับรถไปส่งพี่ฟาง แล้วผมจะขับรถพี่ฟางตามไป เพราะยังไงวันนี้ผมก็ต้องกลับกับเฮีย ” “ แล้วดินกลับยังไงครับ ” พี่กันหันไปถามดิน “ เดี๋ยวผมไปส่งดินเองครับเพราะยังไงผมต้องกลับเข้าไปหาพี่ผึ้งที่ร้านอยู่แล้ว ส่วนเบส มึงไปส่งไอ้ครามใช่ไหม ” “ อือ ไม่ไปส่งไม่ได้หรอก เดี๋ยวแม่กูเฉ่งเอาพอดี ถ้ารู้ว่ากูปล่อยให้มันกลับเอง ” “ มีความดูแลนะมึงอ่ะ ” “ ดูแลห่าอะไรล่ะ ไม่รู้ไอ้ห่าคราม ไปทำเสน่ห์อะไรใส่แม่กู นี่แม่กูแทบจะให้กูตามไปรับใช้มันที่บ้านแล้วเนี่ย ” “ มันจะทำอะไรแค่มันพูดเสียงหวานๆหน่อยคนก็หลงมันแล้วไอ้ครามน่ะ ” ผมยืนมองพวกเพื่อนๆ คุยกัน ซึ่งที่มันพูดถึงน่ะมันตัวผมไม่ใช่เหรอ “ ครามวันนี้ขอไปนอนคอนโดมึงได้ป่ะ ” เบสมันพูดขึ้นมาเมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากลานจอดรถ “ อ้าว กูก็กะจะไปขอนอนบ้านมึงพอดี ” “ กูว่าวันนี้นอนคอนโดดีกว่า กูขี้เกียจขับรถแล้ว ” เบสมันบอกแบบนั้น ซึ่งบ้านมันกับคอนโดผมก็อยู่ไม่ไกลกันมาก ถ้าบ้านผมสิ ว่าไปอย่าง บ้านผมอยู่อีกฝั่งหนึ่งของเมือง นั่นเป็นสาเหตุที่แม่ซื้อคอนโดที่นี้ให้ผม แต่จะว่าให้ผมก็ไม่ได้ เพราะบางวันพี่เมฆก็มานอน เพราะใกล้โรงพยาบาลที่พี่เมฆทำงานเหมือนกัน ส่วนบ้านเบสอยู่ฝากเดียวกันกับมหาลัยและโรงพยายบาลนี้ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมชอบมานอนบ้านเบสบ่อยๆ เพราะง่ายเวลาไปมหาลัย และกับข้าวฝีมือแม่ไอ้เบสก็อร่อย “ แล้วแต่มึงแล้วกัน เดี๋ยวกูโทรบอกแม่กูกับแม่มึงนะ ว่าวันนี้นอนคอนโด ” “ อือ ” ผมกดโทรหาแม่ไม่นานปลายสายก็รับ ( หวัดดีค่ะสุดหล่อ ) “ แม่ครับ วันนี้ครามนอนคอนโดนะครับ ” ( อ้าว พี่เมฆก็พึ่งโทรมาบอกว่าจะนอนคอนโด ) “ งั้นเหรอครับ ไม่เป็นไร ผมไปนอนบ้านเบสก็ได้ ” ( งั้น ฝากความคิดถึงแม่เบสด้วยนะ ฝากบอกว่าว่างๆพ่อกับแม่จะไปทานข้าวด้วย ) “ ครับ เดี๋ยวครามบอกให้นะ รักแม่นะครับ ” ( ครับ แม่ก็รักครามนะลูก ) “ แม่ว่าไงบ้าง ” เบสมันหันมาถามผมก่อนจะถึงทางแยกเลี้ยวไปคอนโด “ เราต้องไปนอนบ้านมึงแล้วละ แม่บอกพี่เมฆมานอนคอนโด ” ผมหันไปบอกเบสทำให้ผมทันเห็นสีหน้าเหนื่อยล้าของมัน “ อือ ไม่เป็นไร ขับต่อไปอีกนิดเดียว ” เบสตอบก่อนจะออกรถอีกครั้ง ???? “ แป๊บนึงนะ กูรับโทรศัพท์ พี่เมฆก่อน ”ผมหันไปแตะแขนเบส ให้มันชะลอรถก่อน “ ครับพี่เมฆ ” ( ตัวเล็ก ตัวเล็กแวะเข้ามาคอนโด ซื้อข้าวมาให้พี่หน่อยได้ไหม พอดีตอนแรกว่าจะมาทำกับข้าวกิน แต่ลืมไปว่าของสดในตู้เย็นหมดแล้ว พี่รบกวนตัวเล็กซื้อข้าวเข้ามาให้หน่อยได้ไหม พอดีพี่เหนื่อยมากอ่ะพี่ไม่อยากออกไป ) “ แป๊บหนึ่งนะครับ เบสพี่เมฆบอกให้ซื้อข้าวไปให้ที่คอนโด ” ผมหันไปถามเบสเพราะดูท่ามันคงจะเหนื่อย “ ได้ แวะร้านข้างหน้าก็ได้ ” ผมพยักหน้าและตอบพี่เมฆไป “ ได้ครับพี่เมฆ เอาอะไรเพิ่มไหมครับ ” ( เอ่อ….ถ้าจะฝากซื้อเบียร์มาด้วยได้ไหม ) “ หืออ ” ผมหันไปมองเบส สงสารมัน “ มีอะไรหรือเปล่า ” เบสมันหันมาถามเมื่อผมอ้ำๆอึ้งๆ “ เบส กูว่าเรานอนคอนโดก็ได้ เดี๋ยวมึงนอนห้องเดียวกับกูก็ได้ ” ผมตัดสินใจนอนคอนโดในที่สุดเพราะไม่อยากให้เบสมันขับรถแล้ว “ ได้เลย ” ไม่รู้ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่าว่าน้ำเสียงเบสมันดีขึ้นเยอะมาก ( ตัวเล็ก ว่าไงครับ ฝากซื้อเบียร์ได้ไหม ) “ กูว่าแวะซื้อเบียร์ไปดื่มกับพี่เมฆดีกว่า ” ผมยังไม่ได้ตอบพี่เมฆ เบสมันก็พูดขึ้นมาก่อน “ ได้ครับ เดี๋ยวผมซื้อเข้าไปให้ ” “ คิดยังไงจะดื่มวันนี้ มึงไม่อยากพักเหรอ ” ผมหันไปถามเบสหลังจากวางสายจากพี่เมฆเรียบร้อยแล้ว “ กูแค่เพลียๆน่ะครามขอดื่มหน่อยเถอะสักหน่อย ” ผมพยักหน้าให้เบส ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับ นอกจาก เตรียมตัวโดนมันกับพี่เมฆแกล้ง เพราะทุกครั้งที่สองคนนี้ดื่มด้วยกัน ต้องหาเรื่องมาแกล้งผมทุกทีเลย @คอนโด MK. ผมหิ้วของเดินตามครามเข้ามาในคอนโดของมัน โดยมีพี่เมฆเดินมารับของออกจากมือผม “ อ้าว อยู่กับเบสเหรอ ” พี่เมฆเดินไปหยิบแก้วมาวางบนโต๊ะกลาง “ ใช่ ตอนแรกก็ว่าจะมานอนคอนโดแหละ แต่แม่บอกว่าพี่เมฆมานอน ครามก็เลยว่าจะไปนอนบ้านเบส แล้วพี่เมฆก็โทรให้ครามซื้อข้าวมาให้นี้แหละ ” ครามมันบ่นให้พี่เมฆยาวเยียดทำให้พี่เมฆหันมามองผมด้วยความรู้สึกผิด “ เบส พี่ขอโษนะครับ ” “ ไม่เป็นไรครับพี่เมฆ ” “ ไม่เป็นไรไม่ได้หรอก พี่รบกวนเวลาผักผ่อนของเบสอยู่ ” “ ไม่หรอกครับ แต่วันนี้ผมคงต้องขอนอนที่นี้ ” ผมบอกออกไปเพื่อให้พี่เมฆผ่อนคลายเพราะแค่พี่เมฆรู้ว่าผมเป็นคนพาครามไปซื้อของ ก็เหมือนจะรู้สึกผิดมาก “ ได้ครับ เดี๋ยวพี่ไปย้ายของออกจากห้องใหญ่นะ เบสกับตัวเล็กจะได้นอนด้วยกัน ” “ ไม่ต้องหรอกพี่เมฆ ให้เบสนอนกับผมในห้องเล็กก็ได้ ” ครามมันบอกพี่เมฆก่อนที่พี่เมฆจะเดินไปเก็บของ “ เอ่อ กูนอนโซฟาก็ได้ ”ผมรีบบอกออกไป จะให้ผมนอนกับฟ้าครามผมคงนอนตัวแข็งทั้งคืน “ เฮ้ยได้ไง กูก็ลืมไปว่ามึงไม่อยากนอนกับกูเพราะกูนอนดิ้น แต่กูก็ไม่อยากให้มึงนอนโซฟา ” ผมเคยบอกฟ้าครามแบบนี้เพื่อเป็นข้ออ้างไม่นอนใกล้มัน “ งั้นก็ให้มึงนอนกับพี่เมฆ ” “ ไม่เอาเดี๋ยว พี่เมฆแกล้งกู ” ฟ้าครามมันก็ไม่ยอมนอนกับพี่เมฆเช่นกัน “ เอาไงดี ผมนอนกับพี่เมฆได้ไหมครับ ” ผมตัดสินใจถามออกไป เพราะถ้าจะให้ผมนอนโซฟาผมก็นอนได้ แต่ดูท่าแล้วฟ้าครามคงไม่ยอม “ ห๊ะ! ดะ ดะ ได้ ครับ ” “ แล้วพี่เมฆจะตกใจอะไรหรอครับ แค่เบสมันขอนอนด้วยแค่นี้ ” “ เปล่า พี่แค่ ไม่ได้ฟังว่าคุยอะไรกันก่อนหน้านี้ ” พี่เมฆบอกมาแบบนั้นแต่ทำไมผมรู้สึกว่าพี่เมฆดูไม่สบายใจยังไงไม่รู้ “ ตกลงเอาตามนี้แหละ ” ฟ้าครามสรุปออกมา แล้วเราก็นั่งดื่มกันพร้อมกับดูหนังไปด้วย ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่เรานั่ง ดื่มเบียร์แล้วดูหนังไปด้วยกัน จนตอนนี้ นางจบไปเรื่องหนึ่งแล้ว แต่พี่เมฆไม่มีทีท่าว่าจะอยากหยุดดื่ม ครามไม่ไหวขอตัวเข้าไปนอนแล้ว ตรงนี้จึงเหลือแค่ผมกับพี่เมฆ “ พี่เมฆครับ ” “ ครับ! ”ผมเรียกพี่เมฆเบาๆแต่พี่เมฆตอบรับมาซะเสียงดังจนผมตกใจ “ ผมไปนอนแล้วนะครับ ” “ ครับ ” “ พี่เมฆเป็นอะไร ”ผมเห็น พี่เมฆมีท่าทางแปลกๆ จึงก้มลงไปถามใกล้ๆ นั่นยิ่งทำให้พี่เมฆลนลานไปกันใหญ่ “ ปะ เปล่าครับ เบสไปนอนเถอะ ” “ ครับ ” ผมตอบรับและเดินเข้าห้องนอนปล่อยให้พี่เมฆนั่งคนเดียว เพราะตอนนี้ผมไม่ไหวแล้วจริง ๆ ทั้งง่วงทั้งเหนื่อยบวกกับความเมาจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปด้วย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more