แอบรัก

แรกพบ สบตา

บทที่ 7 แอบรักครั้งที่ 7 แรกพบสบตา

“ เป็นไงบ้าง สอบได้ไหม ” กานถามไอ้ต่อในขณะที่รอดินออกจากห้องสอบ

“ ได้อยู่แล้ว ถ้ากูรู้ว่าไอ้ดินมันจะติวได้เก่งขนาดนี้ กูให้มันติวให้ตั้งแต่แรก จะไม่ได้เสียเวลานั่งอ่านหนังสือตั้งนานแต่ไม่รู้เรื่อง ทางนี้เลยครับอาจารย์ เชิญนั่งทางนี้เลย ” ต่อมันเรียกดินที่เดินออกจากห้องสอบพอดี

“ แล้วเป็นไงบ้างมึงอ่ะ ทำไมออกจากห้องสอบช้า ” ผมหันไปถามดินเพราะดินเป็นคนที่ออกจากห้องสอบช้าที่สุดในกลุ่ม จะว่าทำไม่ได้ก็คงไม่ใช่ เพราะดินเป็นคนติวข้อสอบให้

“ จริงๆ เสร็จตั้งนานแล้ว แต่กูอ่านทบทวนน่ะ ” ดินบอกออกมาแบบนั้น แต่ทำไมผมรู้สึกว่าดินกำลังโกหก

“ ถ้างั้นไปฉลอง สอบเสร็จกันเถอะ ”ไอ้เบส พูดขึ้นพร้อมกับเดินไปกอดคอดินดึงให้เดินตามมัน

@ห้างเอ

“ กินอะไรดีวันนี้ ” ผมถามขึ้นขณะที่กำลังเดินเข้าไปในบริเวณห้าง

“ ตอนนี้กินอะไรก็ได้กูหิวมาก ”เบสพูดขึ้นมา

“ กูก็เห็นมึงหิวตลอดเวลาไหมเบส ”

“ เอาอีกแล้วผัวเมียคู่นั้นเริ่มทะเลาะกันอีกแล้ว ไปเหอะดิน ปล่อยให้ไอ้ต่อมันเป็นกรรมการไป ” กานมันพูดยิ้มๆแล้วเดินจูงมือดินเข้าไปในร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“ เฮ้ยๆ กูยังไม่ได้บอกเลยนะว่ากูจะกินร้านนี้ ” ไอ้ต่อมันโวยวายขึ้นมา

“ มัวแต่เถียงกันอยู่นั่นแหละกูตัดสินใจให้เอง ” กานเป็นคนยุติการเถียงกันทั้งหมด

“ สอบเสร็จแล้วปิดเทอมนี้ พวกมึงไปไหนกัน ” ต่อมันถามขึ้นหลังจากที่ หาที่นั่งได้แล้ว

“ กูคงไม่ได้ไปไหนหรอก คงจะช่วย พี่ชายกูดูแลคลินิก ” ถึงผมมีที่ไปก็คงไม่ไป คงช่วยงานที่บ้านแหละ เพราะเกรงใจพี่เมฆ

“ กูคงไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน ก็คงต้องช่วยที่บ้านทำงาน ไม่งั้นเฮียกันต้องเล่นงานกูแน่ๆ ”

“ กูต้องตามแม่ไปพบญาติที่ต่างจังหวัด แล้วมึงอ่ะดิน ” ไอ้เบสมันตอบเพื่อนแล้วหันไปถามดิน

“ กูคงกลับไปเยี่ยมพ่อสัก 2-3 วันแล้วกลับมาทำงานต่อ ”

“ จริงๆไม่ต้องทำงานก็ได้นะ อย่างมึงน่ะกูหาเลี้ยงได้สบายเลย ” ไอ้ต่อพูดยิ้มๆ แล้วเอื้อมมือไปดึงแก้มดิน

“ ตลก รีบสั่งอาหารเถอะมัวแต่เล่นอยู่นั่นแหละ ” ดินตอบไปพร้อมกับดึงแก้มออกจากมือของไอ้ต่อ

“ แค่นี้ทำเป็นงก ” ไอ้ต่อบ่นพึมพำแล้วก้มลงดูรายการอาหารในเมนู

“ ถ้าดินไม่อยากให้ไอ้ต่อเลี้ยง เราเลี้ยงดินก็ได้นะ ” ผมแกล้งพูดแหย่ดินเพราะรู้ว่าดินไม่ชอบขอความช่วยเหลือจากใคร

“ ไม่ละ เราเกรงใจ ” เห็นไหม น่ารักที่สุดก็ดินนี้แหละ

หลังจากที่อาหารมาเสิร์ฟ พวกผมก็ไม่ได้คุยกันอีก ต่างคนต่างกินไปเงียบๆ มีบ้างที่ไอ้เบสหันมาทะเลาะเรื่องแย่งกับข้าวกับผม

“ กูจะไปห้องน้ำ มีใครจะไปกับกูไหม ” ผมพูดขึ้นหลังจากที่เราจัดการอาหารเรียบร้อยและเช็คบิลแล้ว

“ ไปด้วย ” ดินลุกตามผมมาติดๆ

“ ถ้างั้นกูไปรอที่รถเลยแล้วกันนะ ” ไอ้ต่อหันมาบอกดิน ผมจึงบอกเบสไปรอที่รถเลยก่อนจะเดินแยกไปอีกทาง

หลังจากเสร็จกิจในห้องน้ำแล้วผมก็เดินออกมาเจอพี่เมฆกับพี่มังกร

“ ตัวเล็ก มาทำอะไรครับ ”พี่เมฆถามผม แต่เหมือนกำลังมองหาใคร

“ สวัสดีครับพี่มังกร ครามมากินข้าวกับเพื่อนครับ วันนี้สอบวันสุดท้าย เลยมาฉลองกันหน่อย ” ผมทักทายพี่มังกรแล้วจึงหันไปตอบพี่เมฆ

“ อ๋อ แล้วมากับใครบ้างละ ”

“ ผม เบส กาน ต่อ แล้วก็เพื่อนใหม่อีกคน ชื่อดินครับ ”

“ เป็นอะไรมังกร ทำไมทำหน้าแบบนั้น ” พี่เมฆหันไปถามพี่มังกรหลังจากผมพูดจบ ซึ่งผมก็ไม่เห็นหรอกว่าพี่มังกรทำหน้าแบบไหน

“ เปล่า ” พี่มังกรตอบมาแค่นั้นผมก็หันไปเห็นดินที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำ

“ ดิน มาพอดีเลย มานี้ๆ เดี๋ยวเราแนะนำให้รู้จัก ” ผมกวักมือเรียกให้ดินเดินเข้ามาใกล้

“ นี้พี่เมฆ พี่ชายกูเอง ส่วนคนนี้พี่มังกร เพื่อนพี่ชายกู ”

“ ส่วนคนนี้ชื่อดินๆ เป็นเพื่อนของเค้าเอง ” ผมแนะนำดินกับพี่เมฆด้วยเสียงอ้อนๆ

“ สวัสดีครับน้องดิน พี่ได้ยินครามเล่า ถึงน้องดินอยู่บ่อยครั้งกว่าจะได้เจอตัวจริงวันนี้ น่ารักจริงๆด้วย ” พี่เมฆรับไหว้ดินกลับและพูดเสริมขึ้นมา

“ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ พี่เมฆ ”

“ โทษทีๆ พี่ลืมไปว่าผู้ชาย ชมว่าน่ารักคงจะไม่ปลื้มเท่าไหร่ เหมือนตัวเล็กของพี่นี่ อย่าเผลอไปพูดคำว่าน่ารักให้ได้ยินเชียว ”

“ พี่เมฆ ครามไม่ได้ตัวเล็กนะ แล้วเลิกเรียกครามว่าตัวเล็กได้แล้ว ครามสอบเสร็จแล้วเปิดเทอมนี้ก็จะเป็นพี่ปี 2 แล้ว ” ผมหันไปงอแงกับพี่เมฆเรื่องคำแทนตัวของผม

“ ครับ ครับ พี่ไม่พูดแล้วก็ได้แล้วนี่จะไปไหนกันต่อหรือเปล่า ”

“ คราม ก็จะกลับบ้าน ส่วนดิน ต้องไปทำงานต่อมั้ง ใช่ไหมดิน ”

“ อือ ” ดินตอบสั้นๆ แล้วเหลือบตาไปดูพี่มังกร

“ ถ้างั้นกลับบ้านกันดีๆนะ ไปเถอะมังกร เดี๋ยววดีรอนาน เดี๋ยวงานจะเข้าแกเอา ”

“ เป็นอะไร ดินสนใจพี่มังกรเหรอ เห็นมองตามจัง ” ผมหันมาถามดินที่มองตามพี่เมฆกับพี่มังกรไป

“ เปล่าหรอกแค่มองว่าเขาดูดีมาก ”

“ ใช่ ในบรรดาเพื่อนพี่เมฆพี่มังกรเนี่ยสมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว ”

“ ไปเหอะ ป่านนี้ต่อนั่งบ่นเป็นหมีกินผึ้งแล้วมั้ง ”

“ เออกูลืมไปป่านนี้ไอ้ห่าเบสคงนั่งหน้าเขียวรอแล้วมั้ง ” ผมรีบจูงมือดินออกไปที่ลานจอดรถเมื่อนึกขึ้นได้ว่าบอกเบสว่าจะมาเข้าห้องน้ำแป็บเดียว

………..

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก หลังอาจารย์ปล่อยพวกเราจึงพากันมาเดินซื้ออุกรณ์การเรียน แน่นอนว่าตั้งแต่ปี 1 จนขึ้นปี 2 เบสมันก็ยังตามติดผมเป็นเหงาตามตัว

“ เฮ้ย ดิน กูได้ข่าวว่าบอลสอบติดที่นี่เหรอ ” ไอ้ต่อมันถามดินขึ้นมา หลังจากที่ เราเดินเข้ามาภายในห้างแล้ว

“ ใช่ ”

“ แม่งเอ้ย บ้าน มึงนี่เก่งกันทุกคนหรือไงวะ มึงก็ได้ท็อปตลอด ส่วนบอลเพิ่งจะอายุ 17 ไม่ใช่เหรอวะ ทำไมเก่งขนาดนี้ ”

“ บอลนี้ หลานดินใช่ป่ะ ”หลังจากเงียบฟังต่อกับดินคุยกันผมก็เกิดความสงสัยว่าบอลคือใคร

“ ใช่ อย่างหล่อมึงต้องเห็น ” ไอ้ต่อมันหันมาตอบผมพร้อมกับโฆษณาสรรพคุณของหลานชายดินไปด้วย

“ กูได้ข่าวว่าอายุน้อยที่สุดในรุ่นเลยนี้มึง ” กาน มันพูดขึ้นมา

“ หล่อสู้กูได้ไหมวะ ” ไอ้เบสมันหันหน้าไปถามไอ้กานด้วยสีหน้ากวนตีน

“ หล่อสู้มึงได้หรือเปล่ากูไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ กูว่าปีนี้เดือนมหาลัยเรา น่าจะอายุน้อยที่สุด ” ไอ้กานมันหันไปตอบด้วยสีหน้ากวนตีนไม่แพ้กัน

“ ไม่ขนาดนั้นหรอก มึงก็พูดเว่อร์เกินไป ” ดินหันไปปรามไอ้กาน

“ แล้วนี่มึงยังไม่ได้เจอกันกับหลานเหรอ ”

“ ยัง วันนี้กูว่าจะไปดูรับน้อง พวกมึงก็ชวนกูมาซื้อของนี่แหละ ”

“ เอาน่า รับน้องไม่ได้มีวันเดียว แล้วบอลก็ไม่ได้อยู่ที่นี่แค่วันเดียว ยังไงซะเราก็ต้องเจอมันอีก ไปๆรีบซื้อของจะได้กลับ ” ไอ้กานมันตัดบทแล้วดันพวกเรา ให้เดินเข้าไปในห้าง

ตั้งแต่เปิดเทอม นี่ก็ผ่านไปหลายวันผมก็ยุ่งๆเตรียมเรื่องเรียนของผม เพราะขึ้นปี 2 แล้ว ถึงผมเริ่มจะจับทางได้แล้ว แต่ก็ต้องเตรียมไว้ก่อน โชคดีที่ทางบ้านผมไม่ได้กดดันเรื่องผลการเรียน ทำให้ผมสนุกกับการเรียนมากกว่าจะเคร่งเครียด

“ ดินครับ ” ผมหันไปตามเสียงเรียกข้างหลัง เมื่อมีใครซักคนเรียกดิน ซึ่งเสียงก็คุ้นมาก

“ บอล ” ดินส่งเสียงตอบกลับไปพร้อมกับพุ่งเข้าไปกอดตัว หลานชาย

“ สบายดีไหมครับ ”

“ น้าสบายดี แล้วบอลล่ะเป็นยังไงบ้าง สูงขึ้นอีกแล้วหรอ เรียนเป็นไงบ้างพอเข้าใจไหม ตากับยายล่ะสบายดีหรือเปล่า ”

“ ใจเย็นนะครับ เดี๋ยวผมจะนั่งให้ดินถามทั้งวันเลย วันนี้ผมว่าง ” บอลพูดยิ้มๆและเอื้อมมือมาดึงดินเข้าไปกอดอีกครั้ง

“ เอ๊า เอ๊า ยืนกอดกันอยู่นั่นแหละ ไม่คิดจะแนะนำให้เพื่อนฝูงรู้จักบ้างเลยหรือยังไง ” เบสมันดึงดินออกจากอ้อมกอดของบอลพร้อมกับเหน็บมาเบาๆ

“ บอล นี้เบส นี้กาน คนนี้ฟ้าคราม ต่อไม่ต้องแนะนำนะ น่าจะรู้จักแล้ว ”

“ สวัสดีครับ ” บอลยกมือไหว้ พวกเราสามคน พร้อมกับส่งยิ้มให้ ซึ่งผมมองดูแล้วน่าจะเป็นยิ้มที่กวนตีนส่งไปให้ไอ้เบส

“ ส่วนนี้บอลหลานชายกูเอง ”

“ หลานชายแน่เหรอ แต่ทำไมกูดูเหมือนมึงอ่ะ เป็นน้องเขามากกว่านะ ” ไอ้เบสมันพูดขึ้นแล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ แล้วจะให้ผมเรียกยังไงครับ จะให้เรียกน้าหรือว่าเรียกพี่ดี ”

“ เรียกพี่สิจะมาเรียกน้าได้ไงแก่ตายเลย ” เบสมันรีบพูดขึ้นหลังจากที บอลถามจบ

“ ฮ่าฮ่า/ฮ่าฮ่า/ฮ่าฮ่า ” พวกมัน 3 คนหัวเราะพร้อมกัน

“ อ้าว มึงไม่ขำเหรอ ”

“ คุยกับกูเหรอ ” ผมหันไปพูดกับไอ้เบส

“ มึงไม่สบายป่ะ ทำไมหน้าแดงๆ ” ไอ้เบสมันพูดพร้อมกับยกมือขึ้นจับหน้าผากผม

“ เปล่านี้ ไปหาข้าวกินเถอะ หิวแล้ว ” ผมตัดบทออกไป พร้อมกับเดินนำ ไปที่โรงอาหาร

“ ป่ะ ไปกินข้าวดีกว่า ” ผมได้ยินบอลพูดกับดินพร้อมทั้งยังยื่นมือไปดึงมือดินมากุมไว้

“ ยิ้มอะไรครับ ”

“ มีความสุข ก็ต้องยิ้ม ”

“ หึหึ ”

“ เอ๋า เร็วครับกูหิว ” ผมหันไปโวยวายเมื่อทุกคนเอาแต่เล่นกันไม่รีบเดินมาซักที

ถึงโรงอาหาร ทุกคนก็แยกย้าย ไปซื้อข้าว ตามที่ตัวเองชอบแล้วก็เช่นเคยที่เบสมันอาสาไปซื้อข้าวให้ผมเหมือนทุกครั้งที่เรามากินข้าวพร้อมกัน ในระหว่างที่ทานข้าวผมสังเกตเห็นว่า บอลมองดินด้วยสายตาที่มากกว่าน้าหลาน

ผมไม่แน่ใจว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ผมรอคอยเจอบอล อาจจะเป็นตอนที่โทรมาหาดินในวันนั้น

“ บอลเรียนสาขาไหนเหรอ ” เบสมันถามบอลในระหว่างที่เรานั่งกินข้าวกันอยู่

“ ผมเรียนสาขาส่งเสริมและนิเทศศาสตร์เกษตรครับ ”

“ บอลทำฟาร์มเห็ดด้วยนะ มีใครสนใจป่ะ ที่ร้านพี่ผึ้งก็สั่งเห็ดจากฟาร์มบอลนี้แหละ ” ต่อบอกทุกคนนั้นทำให้ผมหันไปมองหน้าบอลเต็มตา อายุแค่นี้แต่เป็นเจ้าของฟาร์มแล้วหรอ ซึ่งต่างกับผม ที่ป่านนี้ ยังไม่สามารถทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันใดเลย

“ แถวนั้นไม่มีใครไม่รู้จัก ฟาร์มฟ้าจรดดิน ใช่ไหมดิน ” ต่อเล่าไปก็หันไปถามดินไป

“ อือ คงงั้นแหละ ” ดินตอบรับสั้นแล้วก้มลงกินข้าวต่อ ทำให้ผม เห็นสายตาบอล ที่มองดินสลดลง แต่แค่พักเดียวก็หายไป

“ น้าต่อก็พูดเกินไป ”

“ เอ๊ะๆ น้องบอลครับ น้องบอลจะเรียกคนอื่นว่าพี่ แล้วเรียกต่อน้าคนเดียวไม่ได้นะครับ ต่อจะไม่ยอมแก่คนเดียว ถ้าเรียกต่อน้าก็ต้องเรียกคนอื่นน้าเหมือนกัน และถ้าเรียกคนอื่นพี่ก็ต้องเรียกต่อพี่เหมือนกัน โอเคไหมครับ ” ต่อมันไม่ยอมให้บอลเรียกน้า จริงๆคำว่าน้าก็ไม่เข้ากลับไอ้ต่อจริงๆนั่นแหละ

“ ได้ครับ พี่ต่อ ดินกินเยอะๆนะ ช่วงนี้ดูซูบ ”

“ มึงไม่อยากให้บอลเรียกน้าแต่ทำไม กูอยากให้บอลเรียกน้าแต่บอลไม่ยอมเรียกกูสักทีวะ ” ดินหันไปงอแงใส่ต่อ

“ มึงก็ไม่เหมาะกับการเป็นน้าจริงๆนั้นแหละ ” ผมอดไม่ได้ที่จะแซวดิน เวลาดินงอแงแล้วน่ารัก

“ ใช่ไหมพี่ฟ้า ”

“ ใช่ ” ผมตอบรับบอล นั่นทำให้ดินมันหันมาทำหน้างอใส่ผม

“ อ้าว ทำไมบอลเรียกฟ้ามึงไม่โวยวาย ที่คนอื่นเรียกนี้แทบจะแดกหัวเขา โดยเฉพาะกู ” เบสมันบ่นทำให้ผมรู้ว่าบอลเรียกผมว่าฟ้า

“ เอ่อ..”

“ พี่ฟ้าไม่ชอบให้เรียกว่าฟ้าเหรอครับ ชื่อนี้เหมาะกับพี่ฟ้าดีออก ขอผมเรียกพี่ฟ้าเถอะนะครับ ” ผมยังไม่ได้ตอบคำถามเบสบอลก็พูดขึ้นมาก่อน ทำให้ผมพยักหน้าให้งงๆ

“ เอ๊า ยอมด้วย มึงเตรียมตกกระป๋องเถอะไอ้เบส ” กานมันเยาะเย้ยเบสทำให้มันได้นิ้วกลางจากเบสเป็รางวัล

“ ทำไม เป็นงั้นล่ะฟ้าคราม ” เบสมันหันมาคาดคั้นผมจริงอยู่ว่าผมแอบรักบอลแต่ก็ใช่ว่า ผมจะสามารถบอกให้คนอื่นได้รับรู้

“ เอ่อ …”

“ เอาน่าพี่เบส ยอมๆผมไปเหอะ ”

“ ก็ได้ เห็นว่ามึงเป็นหลานดินหรอกนะถึงยอม เพราะกูเห็นดินกับครามสนิทกัน ” เบสมันยอมจบบทสนทนาง่ายๆซึ่งนั่นก็เป็นผลดีสำหรับผมเพราะผมก็ไม่รู้จะบอกมันยังไงถ้ามันจะคาดคั้นเอาความจริง

“ ตอนบ่าย ผมฝากพี่ฟ้า ไปส่งดินที่หอได้ไหมครับ เพราะผม ต้องไปซ้อมประกวดเดือนของคณะ ”

“ ได้ครับ ” ผมตอบรับสั้นๆ

“ โห้ จะเกินไปแล้ว นี้ทำฟาร์มตอนอายุ 17 สอบเข้ามหาลัยได้ ตอนอายุ 17 แล้วนี้ยังเป็ตัวแทนคณะเข้าประกวดเดือนอีกจะสมบูรณ์แบบเกินไปแล้วน้องบอล ” กานมันพูดกับบอลก่อนจะหันไปพูดกับดิน “ ไม่แปลกใจหรอกที่มึงชมหลานอยู่บ่อยๆ ”

“ ดินชมผมเหรอ ” บอลยิ้มกว้างออกมากด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความสุข

“ ใช่สิ มีหลานเก่งก็ต้องอวด ” เพราะดินมัวแต่ลูบหลังบอลจึงทำให้มองไม่เห็นแววน้อยใจผ่านดวงตาของบอล

“ ใช่สิ ก็เราเก่งเหมือนกัน ” แค่แป๊บเดี๋ยวบอลก็สามารถ มองดินด้วยสายตาปกติได้ ผมต้องยอมรับแล้วละว่าบอลเก่งทุกเรื่องจริงๆ

“ อ้าว ชมกันไปชมกันมาอยู่นั่นแหละ รีบกินเขารีบไปไม่ใช่หรอ ” ดินหันไปดุบอล ทำให้ทุกคนที่โต๊ะอาหาร หัวเราะออกมาเบาๆ

“ พี่ฟ้าดูสิครับ ดินดุผมอีกแล้วอ่ะ ”

“ เออ เวลาคนอื่นเรียก ก็ไม่เหมือนบอลเรียกเนาะ เวลาบอลเรียกฟ้าครามว่าฟ้า ทำไมแลดูเป็นธรรมชาติมากเลย กูว่ามึงเหมาะกับชื่อฟ้านะ และเหมาะมากก็ตอนบอลเรียกนี้แหละ โอ้ย! ตีกูทำไม ” ผมหันไปทุบกาน เพราะรู้สึกว่า มันจะพูดเยอะเกินไป

“ ผมต้องไปแล้ว พี่ฟ้าฝากไปส่งดินหน่อยนะครับ ”

“ ได้ครับ ”

ผมมองตามบอล ที่เดินออกไปจากโรงอาหาร สาเหตุที่บอลฝากให้ผมไปส่งดินเพราะว่าวันนี้ ต่อมันติดธุระด่วน ไปส่งดินไม่ได้ หลังจากที่บอลเดิน ออกไปไม่นาน ดินก็ขอตัวกลับหอ ซึ่งดินปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ให้ผมไปส่ง

“ ทำไมไม่ให้กูไปส่งล่ะ ไม่ได้รบกวนเลยนะเพราะปกติ กูกับเบสก็ต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้ว ” ผมพยายามตื้อที่จะไปส่งดินให้ได้ บอลจะได้สบายใจ และไม่มาว่าผมทีหลังว่าไม่ดูแลดิน

“ ไม่เป็นไรพอดีกูจะไปธุระ อีกที่ด้วย ”

“ งั้นมึงกลับหอดีๆนะ ” ผมหันไปบอกดิน ก่อนที่จะลุกตามแรงดึงจากเบส

“ มึงเป็นอะไรรึเปล่า ” ผมตัดสินใจถามออกไปในตอนที่เรานั่งรถกลับคอนโดกัน ไม่รู้ว่าผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า ว่าเบสมันอารมณ์ตึงๆใส่ผม ตั้งแต่ตอนที่ไปกินข้าวกลางวันกับบอลแล้ว

“ เปล่านิ ทำไมเหรอ ”

“ กูแค่รู้สึกว่ามึงไม่พอใจกู แต่กูไม่รู้ ว่ามึงเป็นอะไร หรือกูทำอะไรให้มึงไม่พอใจ ”

“ มึงชอบบอลเหรอ ” ผมตกใจเล็กน้อยที่เบสมันถามออกมาแบบนั้น ผมคิดว่าผมเก็บอาการได้ดีที่สุดแล้ว “ ว่าไงล่ะมึงชอบบอลเหรอ ”

“ เปล่า ” ผมเลือกที่จะปฏิเสธออกไปสั้นๆ ถึงผมจะชอบบอลแค่ไหนผมก็คงไม่กล้าบอกใครหรอก เพราะถ้าบอกไปเขาจะคิดว่าผมเป็นคนยังไงที่เพิ่งได้เจอกันครั้งเดียวก็หลงรักเขาเข้าไปแล้ว

“ ดีแล้วละ ” เบสมันพูดแค่นั้นแล้วหันมายิ้มให้ผม

หรือว่าเบสมันแอบชอบผม เพราะก่อนหน้านี้มันก็ถามคำถามแปลกๆกับผม เช่นคำถามที่บอกว่าถ้าแอบชอบเพื่อนจะทำยังไงแล้วมาวันนี้พอผมมีท่าทีกับบอลมันก็มึนตึงใส่ผม แต่พอผมปฏิเสธว่าไม่ชอบบอล มันก็หันกลับมายิ้มแย้มเหมือนเดิม แต่ถึงจะสงสัยแค่ไหนผมก็ไม่ได้ถามออกไป เพราะผมกลัวคำตอบของมัน