PROLOGUE

406 Words
"Mr. Palmonares, can you tell us what you saw?"  I ask him directly in his eyes, nagsimula na namang manginig ang kanyang kamay, his eyes are roaming around like his searching for something or someone?   "The-there's nothing to tell, I s-s-saw nothing. Nung nakarating a-a-ako dito ay wala nang buhay si macaraig"   "Are you sure? We checked the CCTV and we saw you entering the room one hour after Mr. Macaraig arrived"   "Yes but he is already dead when I arrived" He suddenly shouted at my face. The f with this man?  I saw how his eyes avoided my gazed. Hinawakan nya ang kanyang tuhod na kanina pa nanginginig. Basa narin ang mukha at damit nya dahil sa sobrang pawis. And dami naman nyang tubig sa katawan? Hindi na mapakali ang kanyang mata na para bang may hinahanap. Pansin ko rin ang pagkukutkot nya sa kanyang koko. At kanina pa nya habol ang kanyang hininga.  His panicking.  "bakit ba ayaw nyong maniwala? Sinabi ko na lahat ng nalalaman ko kaya pwede ba? Paalisin nyo na ako! Hinihintay na ako ng aking anak" He stated with a trembling voice.  "Baka naman ikaw ang pumatay sa kaibigan ko kaya gusto mo na agad umalis? Ginagamit mo pa ang anak mo para maka takas!" Singit naman ng kaibigan ni Macaraig.  Bakas sa kanyang nakangising mukha ang galit na para bang sigurado na siya na ito nga ang pumatay sa kaibigan.   "Karl! Wag ka ngang makialam dyan. Baka madamay kapa"  kita ko kung paano kinurot at pinanlakihan ng mata ng babaeng katabi nya ang lalaking bigla nalang sumabat. Hindi ko na napigilan ang magsalita.   "Who are they?"   Sabay tingin ko sa parang magsyota na nasa aking harapan.  "eh ikaw? Sino ka bang bata ka? Kanina ko pa napapansin ang pangingi alam mo ah!"   I just give the man my sweetest smile. Ah! I remembered Sya nga pala ang best friend kuno ng biktima. I stared at the woman beside him. Ito ang kapatid ng biktima pero kung maka asta parang hindi namatayan. Too inlove with her boyfriend eh? Parang mas pinagtutuonan nya pa ng pansin ang kasintahan kaysa hulihin ang pumatay sa kanyang kuya.   "Let's finish this shall we?"   Hindi na ako nagulat nang biglang sumingit si Jin. I bet kanina pa sya naiinip.   "Okay! Relax will you?" I said to him jokingly, kailan ba nya matututunan ang salitang patience?   "Kuya chief, please gather everyone. Let's rock the killer's mind now" A smirk escaped from my lips when I saw my suspect gulp.   Now now now... where should we start?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD