เหตุการณ์เหมือนคืนนั้น…กำลังจะเกิดขึ้นกับข้าอีกแล้วรึ? ข้าจะถูกเขากระทำย่ำยีจนหมดสติไปอีกครั้งใช่หรือไม่?
หลันจิวฮวาพยายามข่มกลั้นเสียงอันสั่นเทาพูดขึ้น “ในเมื่อชีวิตเจ้าเป็นของข้า แม้ว่าเจ้าจะต้องตายก็ต้องถามความเห็นจากข้าก่อน”
นางตัดสินใจอย่างเด็ดขาดแล้วว่าจะไม่ปล่อยเขาให้ทรมานเพราะพิษร้ายนั่นอีก แม้ว่าตนเองจะต้องได้รับผลกรรมที่แสนวาบหวามเช่นคืนนั้นอีกครั้งก็ตามที
“ดีมากแม่นางน้อยของข้า ไม่ต้องห่วง…ข้าสัญญาว่าจะปรนนิบัติพัดวีเจ้าให้ถึงอกถึงใจเลยเชียว” เมื่อพิษร้ายผนึกกับจิตวิญญาณเป็นอันหนึ่งอันเดียว จิตด้านมืดของอารมณ์ปรารถนาก็เข้าครอบงำมู่จิวซินทันที
ร่างแน่งน้อยตัวสั่นเทาคล้ายนกพลัดรัง ทว่าหญิงงามก็ยังพยายามทำใจดีสู้เสือ ร่างเปลือยเปล่าเดินไปนั่งที่เตียงไม้อย่างเชื่องช้า หญิงสาวตัดสินใจแล้วว่าจะพลีกายให้บุรุษที่ตนรักอย่างไม่รู้สึกผิดอีกต่อไป…
“ซูดดดด แม่นางน้อยเรือนกายของเจ้านี้ช่
