“เจ้าบอกกับข้าเองไม่ใช่หรือ…ว่าอยากลอง?” มู่จิวซินจับแท่งหยกผงาดรูดเข้ารูดออกเพื่อเติมเชื้อเพลิง แต่ถึงกระนั้นใบหน้าหล่อเหลาก็ยังคงฉายแววไม่พอใจกับการกระทำของหญิงงามเบื้องหน้าอยู่ดี
หลันจิวฮวารีบส่ายหน้าเป็นพัลวัน “ข้าไม่เอาแล้ว ข้าไม่อยากลองแล้วจริงๆ”
มู่จิวซินขบกรามแน่นแล้วดึงขาคนงามลากเข้ามาใต้ร่างของตนด้วยความเผด็จการ “ไม่อยากก็ต้องอยาก เพราะเจ้าได้ปลุกไฟสวาทในตัวข้าให้ลุกโชนขึ้นแล้ว!”
คำพูดประกาศิตที่คล้ายกับคำสั่งแกมบังคับ เล่นเอาร่างบอบบางแข็งค้างตะลึงงัน นัยน์ตาสีแดงฉานวาวโรจน์คล้ายปีศาจร้าย และแล้วพยัคฆ์โหยก็จัดการกินเหยื่อแบบไม่เหลือแม้แต่กระดูกไว้ให้คาย
“กรี๊ดดดดด ปล่อยข้านะ อร๊าย!!!” หลันจิวฮวากรีดร้องจนลำคอแทบแตก เมื่อแท่งหยกกล้ามุดรอดเข้าไปในรูจีบของนางอย่างไม่รั้งรอ ความเจ็บปวดแสบสันคล้ายทำให้ร่างกายของนางแตกเป็นเสี่ยงๆ ความอ่อนโยนใดๆ ที่นางเคยถูกเขาปรนเปรอตอนนี้มันไม่มี
