‘เจ้ามันสุนัขชั้นต่ำ! อาศัยแค่ใบหน้าและเรือนร่างเพียงเท่านั้นที่ปีนป่ายบนกายคนงามได้ ถุย!’ น้ำลายเหนียวๆ ของหนึ่งในผู้คุมคุกบ้วนถ่มใส่ใบหน้าหล่อเหลาอย่างหยามหยัน เรียกเสียงหัวเราะให้แก่เหล่าชายกักขฬะกันถ้วนหน้า
‘ฮ่าๆๆ เจ้ามันพวกชั้นต่ำ เศษสวะเอ้ย!’ เหล่าชายชั้นต่ำใช้ทั้งเท้า ทั้งหมัด กระหน่ำทุบตีมู่จิวซินจนหนำใจ ก่อนจะพากันนำเหล็กกล้าที่เผาไฟจนร้อนควันฉุยเข้ามาด้วยความคึกคะนอง
‘อ๊ากกกกก!’ เสียงกรีดร้องโหยหวนด้วยความทรมานของมู่จิวซินดังขึ้นเมื่อเหล็กร้อนๆ นาบไปที่ผิวกายของเขาจนไหม้เกรียม กลิ่นเนื้อไหม้ลอยคละคลุ้งไปทั่วคุกมืด แต่ถึงกระนั้นเหล่าผู้คุมกักขฬะก็สลับกันนำเหล็กมานาบที่ตัวของชายหนุ่มอย่างสามัคคีพร้อมใจ
‘ฉ่าๆ ฟู่ๆ’ แผ่นเหล็กร้อนๆ นาบไปที่ใบหน้าหล่อเหลาหนึ่งที ดวงตาสีนิลพลันแข็งกร้าวเพิ่มขึ้นจากร้อยเท่าเป็นหมื่นแสนทวี
‘สารเลว!’ เสียงแหบพร่าพูดขึ้นจากริมฝีปากที่แตกแห้งเกรอะกรังอย่
