‘ตั่บ ตั่บ ตั่บ’
เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังก้องไปทั่วห้อง เสียงครวญครางปริ่มจะขาดใจตายของโฉมสะคราญดังระงมไม่เป็นจังหวะ เบื้องใต้ร่างงามงอนคือท่อนหยกแข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้า ความคงทนของท่อนหยกนี้แม้จะผ่านสมรภูมิศึกมากี่ครั้งมันก็ยังแข็งโด่ไม่รู้ล้ม ร่างอรชรอ้อนแอ้นสับเปลี่ยนกันขึ้นขี่ขย่ม ทว่าอานุภาพของแท่งหยกช่างไร้พ่ายนี้และแข็งชูชันพร้อมต้อนรับศึกรักไม่รู้เบื่อ
‘ซี๊ด…อ่าห์…’ ร่างอรชรอ้อนแอ้นทั้งสองนางกำลังสะบัดส่ายสะโพกไปมา ไป๋ลี่เซียนกำลังควบแท่งหยกอย่างได้ที่ ส่วนซูเหมยฮวากลับเอาดอกไม้งามของนางบดขยี้ไปที่ปากของชายหนุ่มด้วยความวาบหวามและสาแก่ใจ
จังหวะเร่งเร้าเป็นไปตามท่วงทำนองเสน่หา ไฟราคะที่แสนร้อนรุ่มปลุกปั่นให้สติของพวกนางเลื่อนลอย ในทุกครั้งที่ดอกไม้งามทั้งสองกำลังบดขยี้กับความหวานล้ำ น้ำเกสรใสก็ไหลหยาดเยิ้มชโลมไปทั่ว…
มู่จิวซินต้องทนดูดกลืนความหวานล้ำอย่างไม่อาจขัดขืน หญิงงามที่อยู่ท
