“หวัดดีค่ะน้องพริบ น้องเบลล่า” เป็นไอ้พี่เคนที่เอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เหอะ! ปั้นหน้าเก่งจริงๆ นะพ่อคุณ!
“พี่เคนกับอีน้อยทำอะไรกันอยู่อ่ะคะ” อีเบลล่าถามด้วยประโยคธรรมดาๆ แต่น้ำเสียงมันนี่นางอิจฉามาเลยจ้าประหนึ่งเป็นตัวร้ายหึงพระเอกอย่างนั้นแหละ
“ก็ ทำ…” พี่เคนบอกเบลล่าแต่เขาหันหน้ามามองฉันด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ บ้าจริงจะแกล้งฉันใช่ไหมเนี่ย!
“ไม่มีอะไรหรอกหน่าแกนี่ขี้สงสัยจริง” ฉันรีบพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ไอ้พี่เคนจะพูด ก็ไม่รู้หรอกว่าเขาจะพูดอะไรแต่สีหน้าแบบนั้นบอกเลยว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“ฉันถามหล่อนเหรอยะอีน้อย!” นังเบลล่ายืนเท้าสะเอวเหวี่ยงฉัน เห้อออ นังนี้ก็อินจริงอะไรจริง เกินไปนะบางทีน่ะ!
”เออน่า ถามใครก็เหมือนกันแหละ แล้วนี่มาทำไม…” ฉันถามพร้อมกับเดินออกไปลากพวกมันสองคนไปยังโต๊ะที่ว่างอยู่ อย่างน้อยก็ไปให้พ้นๆ หน้าไอ้พี่เคนมัน
พริบพราวนางน่ารักย
