“สวยเสยอะไร ก็เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“เหมือนที่ไหน เดี๋ยวนี้แกดูเป็นผู้หญิงจะตาย” พริบพราวพูดแทรกขึ้นทำให้ฉันฉุกคิด แล้วที่ผ่านมาฉันดูเป็นอะไร…ก็แค่ผมสั้นแล้วก็ไม่แต่งตัวเท่านั้นเอง
“อย่ามาเวอร์น่า” คงเพราะไอ้ชุดปัญญาอ่อนนี่ละมั้งที่ทำให้ฉันดูเป็นผู้หญิงขึ้น
“โถ่อีน้อยย อีชะนี! โดนชมนิดชมหน่อยทำเขินนะมึง” อีเบลล่าพูดไปกินไปด้วย คือก็ไม่ได้เขินอะไรแค่ไม่ชินเท่านั้นเอง แถมโดนพี่เคนมองตลอดแบบนี้อีก โคตรจะทำตัวไม่ถูก
“ไม่ได้เขินเว้ย! กินๆ ไปเหอะไม่ต้องพูดมาก” ฉันจิ้มขนมปังกรอบสองสามชิ้นยัดใส่ปากอีเบลล่าจนกระพุ้งแก้มมันป่องออกมาเหมือนตัวอังปังแมน “จะเอาอะไรเพิ่มก็บอกนะ เดี๋ยวขอตัวไปดูเคาน์เตอร์ก่อน”
ความจริงฉันก็อยากจะนั่งต่อนะแต่นี่ยังอยู่ในเวลางาน แล้วที่ร้านก็มีแค่ฉันกับไอ้พี่เคนเลยจำเป็นต้องไปทำหน้าที่เดี๋ยวคนแถวนี้จะหาว่าฉันอู้งานอีก
“พี่ขอน้ำเปล่าหน่อยค่ะ” ทันทีที่ฉันลุกขึ้นไอ้พี่เ
