ตู้เก็บของด้านบนเป็นแถวยาวต่อกันแม้บางอันจะไม่ได้ใช้แต่ก็ต้องเช็ดให้หมด เดี๋ยวพี่ไคล์จะว่าเอาได้ว่าฉันเป็นพวกมักง่าย ระหว่างที่ฉันเดินเช็ดไปน้ำยาจากฟองน้ำก็หยดลงเป็นทาง แต่นั่นก็ไม่ทำให้ฉันสติแตกเท่าเสียงอีพี่เคน! นางตะโกนเรียกชื่อฉันอยู่ตลอดเวลาขณะที่วิ่งเช็ดพื้นไปมาผ่านหน้าห้องครัว เสียงของพี่เคนแทบจะทำให้ฉันเป็นบ้าอยู่แล้ว รำคาญจนอยากจะเอาอะไรสักอย่างไปอุดปากไว้ให้ต้องได้พูดอีกเลยตลอดชาติ
เพราะมัวแต่หงุดหงิดเลยทำให้เสียสมาธิ ฉันเผลอเหยียบเข้ากับน้ำยาที่หยดแหมลงเต็มๆ เท้า…จะอะไรซะอีกก็ลื่นน่ะสิคะ! ฉันร้องเสียงหลงเมื่อรู้สึกว่าเท้ากำลังลอยขึ้นและตัวฉันกำลังเอนไปด้านหลังมันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันทำได้เพียงแค่หลับตาเอาไว้แน่นพยายามคว้ามือออกไปเพื่อยึดอะไรไว้ได้แต่สุดท้ายสมองของฉันก็เริ่มลอยเคว้งไร้การรับรู้ …..
หมับ…..
ฉันรู้ว่าร่างฉันร่วงหล่นลงมาแต่ไม่ยักกะเจ็บแฮะ ตรงกันข้ามกับรู้สึกนุ่ม
