“ไม่ได้นะจ้ะ!” นุกนุกรีบโวยขึ้นทันที
“อะไรอีก!”
“เจ้ยังไม่ได้กินยา….” เออเป็นห่วงฉันเหมือนกันนี่นังน้องตัวแสบ!
“ไม่ต้องกินได้ ไม่เจ็บแล้ว” ไม่ได้ตอบแบบปัดๆ นะ แต่มันไม่เจ็บแล้วจริงๆ เหมือนได้นอนยืดตัวแล้วมันสบายคลายกล้ามเนื้อ
“เจ้ยังไม่อาบน้ำ” นุกนิกบอกอีกครั้งแถมทำสายตารังเกียจใส่ฉันด้วย
“ไม่อาบละขี้เกียจ มาๆ นอนๆ” พอเห็นมันทำหน้าแบบนี้เลยอยากแกล้ง ฉันดึงแขนนุกนิกแล้วดันหัวมันลงนอน นางดิ้นเป็นลิงเป็นข้างเลย
“อี๋ เหม็นปล่อยนะเจ้” ยิ่งโดนฉันแกล้งมันก็ยิ่งโวยวาย
“เหม็นอะไรหอมจะตาย” คราวนี้ฉันดึงมันเข้ามากอดอย่างสนุก
นุกนิกดิ้นขลุกขลิกไปมาแล้วแกล้งฉันกลับ จากที่จะนอนก็กลายเป็นสงครามย่อมๆ บนที่นอนแทน ถึงแม้ว่าน้องสาวมันจะดื้อบ้างอะไรบ้าง หัวรั้นและชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาให้…แต่ยังไงมันก็เป็นน้องสาวที่ฉันรักมากที่สุด
เช้าวันใหม่….
ตอนแรกฉันกะจะลางานแล้วอ้างว่ายังไม่หายเจ็บ จากนั้นก็นอ
