มันเป็นผลกระทบจากการที่ก้นกระแทกพื้นรึเปล่านะ??!!
ฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินออกมาอย่างเบลอๆ ประมาณว่าสมองยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางเท่าไหร่ ลืมไปเลยว่าฉันต้องทำอะไรบ้าง ถ้าไม่เห็นพี่เคนกำลังจัดโต๊ะอยู่ละก็ ฉันคงจำไม่ได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหนและทำอะไรอยู่
บ้าจริง! สติน้อยหน่า จูนสติหน่อย!
เพราะไอ้พี่เคนทำให้ฉันรู้สึกแปลกๆ ดังนั้นเลยพยายามหลีกเลี่ยงที่ที่เขาอยู่ อย่างเช่นตอนนี้ฉันกำลังทำเหมือนว่าเคาท์เตอร์มีอะไรต้องจัดเยอะไปหมดจนไม่ว่างไปในโซนโต๊ะนั่ง แต่ดูเหมือนเขาจะเหม่อๆ ชอบกลเหมือนคนกำลังอยู่ในความคิดตัวเอง
แต่ก็ช่างเหอะ ไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อยเมื่อไหร่พี่ไคล์จะมาก็ไม่รู้อยู่กับพี่เคนสองคนอึดอัดจะแย่ ยิ่งช่วงนี้เขาทำตัวแปลกๆ ด้วย แต่ฉันนี่สิแปลกยิ่งกว่า นับวันความคิดยิ่งแปลกประหลาดขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่เพียงเท่านั้นนะความรู้สึกฉันก็แปลกออกไป….
โชคดีที่พี่เคนไม่ได้มายุ่งกับฉันเลยจนกระ
