สีหน้าฉันคงบ่งบอกแน่ๆ ว่ารู้สึกยังไงอยู่พี่ไคล์ถึงได้หัวเราะออกมาเบาๆ ดังนั้นฉันเลยแสร้งกลบเกลื่อนด้วยการตั้งใจชงกาแฟสูตรพิเศษเพื่อให้เขาชิม เพราะระหว่างที่คุยกันฉันก็ปรุงกาแฟไปด้วยรับรองว่าพี่ไคล์ต้องฟิน!
“อะ ลองชิมดูสิ” ฉันยื่นแก้วกาแฟให้พี่แต่ก็ไม่กล้ามองหน้าเขา
พี่ไคล์รับแก้วไปนั่นแหละฉันถึงได้แอบลอบมอง.เขายกแก้วขึ้นมาสูดกลิ่นหอมก่อนจะจิบช้าๆ อย่างละเมียดละไม…สมกับเป็นเจ้าของร้านกาแฟจริงๆ เชียวยามที่เขากำลังพินิจวิเคราะห์รสชาตินั้น ช่างดูสุขุมและจริงจังมาก
“อืม ใช้ได้หนิ” คำชมของเขาทำฉันดีใจตัวลอย “ไม่เหมือนสูตรในร้าน ปรุงเองเหรอ?” พี่ไคล์ชิมจนแน่ใจว่าเลยถามต่อ
“ใช่แล้ว ฉันขายสูตรให้เอาป่ะ” ฉันคิดสูตรเองเมื่อเร็วๆ นี้ มันก็ไม่ได้พิสดารอะไรมากนักเพียงแค่ตอนที่ไม่มีลูกค้าหรือยามที่ต้องการหลีกหนีจากพี่เคนฉันจะเข้าไปอยู่ในครัวแล้วคือมันมีหนังสือเกี่ยวกับกาแฟตั้งอยู่หลายเล่มไง ฉันเลยหยิ
