“เดินเร็วๆ หน่อยสิคะ” พี่เคนเห็นฉันเดินเอื่อยๆ เลยหันมาคว้าแขนฉันให้รีบเดิน แต่แบบจำเป็นต้องรีบขนาดนั้นไหม? ช่วยดูหน้าฉันทีว่ามีอารมณ์ร่วมรึเปล่า
นี่เป็นครั้งแรกในรอบห้าปีเลยนะที่ฉันมาสวนสนุกเนี่ย ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่นะ….ชั้นมัธยมต้นมั้ง แหมนานนมเนมาก จำไม่ได้แล้วด้วยว่าความรู้สึกตื่นเต้นเมื่อมาสวนสนุกเป็นยังไง เออเอาวะ! คิดว่าเปลี่ยนบรรยากาศแล้วกันไหนๆ ก็มาแล้วนี่ ฉันพยายามคิดในแง่ดีมองอะไรให้สนุกสนานเข้าไว้
แต่ก็ทำได้แค่เพียงยิ้มทื่อๆ กับแกว่งแขนไปมาตามจังหวะที่พี่มันทำ เฮ้อออ…มองบนแรง!
“เล่นอะไรก่อนดีน๊า” พี่เคนเดินไปนึกไป เพราะกว่าจะเข้าไปถึงโซนเครื่องเล่นก็ไกลน่าดู
ตอนนี้เพิ่งจะเดินผ่านโซนขายของที่ระลึกเอง สองข้างทางเป็นร้านที่ปลูกสร้างสไตล์ยุโรปกึ่งๆ แดนเวทย์มนตร์อะไรประมาณนั้น ตัวร้านแทนที่จะเป็นกำแพงฉาบปูนธรรมดา แต่นี่เป็นเหมือนใช้อิฐบล็อกสีเข้มมาต่อกันเป็นรูปร่าง บางตึกก็แอบ
