ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน แต่อีพี่เคนเริ่มมีอิทธิพลต่อใจมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนสมัยที่อีพริบยังไม่ลงเอยกับพี่ม่านหมอก ฉันคงไม่คิดจะญาติดีกับอีตาพี่เคนนี่หรอก คนอะไรกวนประสาทชะมัด แต่พอยิ่งรู้จักก็ยิ่งแปลกที่ไม่ได้นึกรังเกียจเหมือนตอนแรก แม้จะมีบางเรื่องที่ฉันเองก็มึนกับพฤติกรรมของเขาอยู่บ้าง แต่การมาสวนสนุกกับพี่เคนในวันนี้ มันได้เห็นมุมมองใหม่ๆ ของเขาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
เคยคิดว่าพี่เคนเป็นคนไม่เอาไหน สงสัยต้องมองใหม่ซะแล้ว
“จับไว้แน่นๆ นะคะ ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ตรงนี้ค่ะ” แม้จะบอกแบบนั้นแต่เชื่อไหมว่ามือของพี่เคนสั่นมาก แถมชื้นเหงื่ออีกต่างหาก ดูทรงแล้วกลัวหนักกว่าฉันอีกนะ ยังมีน่ามาปลอบใจอีก
“ฉันไม่ได้กลัว พี่ต่างหากที่กลัว ไหวไหมเนี่ย”
“ไหวค่ะ ต้องไหว”
ไม่ใช่แค่มือแล้วตอนนี้ ใบหน้าหวานๆ ของเขามีเหงื่อผุดซึมขึ้นมาหลายจุดเลย เห็นแล้วสงสารพามาทรมานรึเปล่าเนี่ย พอเห็นแบบ
