1….2….3 Let’s Go!!!
วู้วววววว
พอรถไฟเริ่มแล่นเสียงร้องตะโกนก็ดังขึ้น มันไม่ใช่เสียงฉันหรอกแต่เป็นเสียงอีพี่เคนนู้น นางบิ้วไง…กรี๊ดนำเลย ยังไงล่ะ ก็กรี๊ดตามสิจ้ะ จะรออะไร….
กรี๊ดดดดดดดดดดด
ฉันไม่ได้กรี๊ดเพราะความกลัว แต่กรี๊ดเพราะมันสนุกต่างหาก ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเป็นเครื่องเล่นอันเดียวกับเมื่อกี้ แบบว่าคนละความรู้สึกเลยอ่ะ รอบแรกฉันทั้งกลัวทั้งอึดอัดและเวียนหัว แต่รอบนี้แบบว่ามันตื่นเต้น มันสนุก ยิ่งเวลาที่อีรถเหาะมันทิ้งดิ่งลงมานี่โคตรมันส์เลย อยากจะรีเพลย์กลับสักสิบรอบ!
แบบนี้สินะที่เขาบอกว่า ‘มุมมองเปลี่ยน ชีวิตเปลี่ยน’
“เป็นไงคะ รู้สึกสนุกแล้วป่ะ” พี่เคนถามหลังจากที่เราลงมาจากรถไฟเหาะ
“อืม โคตรมันส์เลย มีอะไรหนุกๆ อีกมะ” ฉันเขย่าแขนพี่เคนอย่างตื่นเต้น พร้อมกับมองไปรอบๆ เพื่อหาเครื่องเล่นสนุกๆ คือมันมีเยอะมากเลยไอ้ประเภทที่คล้ายๆ กับรถไฟเหาะ
“เพียบเลยค่ะ” พี่เคนยิ้มก่อนจะจูงม
