หมดปัญหาจะขัดขืนฉันเลยยกมือขึ้นมาป้องใบหน้าไว้แทน แบบว่ามันอายอ่ะ พอพี่เคนเห็นว่าฉันไม่ขัดขืนก็คลายอ้อมออกเล็กน้อยพอให้ฉันหายใจหายคอได้ จนในที่สุดม้าหมุนก็หยุดลง
ไม่ต้องรอให้พนักงานประกาศฉันก็รีบกระโดดลงแล้วเดินออกจากบริเวณนั้นทันที แต่ก็ทันได้ยินเสียงนินทาของกลุ่มคนที่ยืนต่อแถวกันอยู่นะ
‘ดูคู่รักนั่นดิ่ น่ารักดีเน๊อะ’
จ้ะ…น่ารักกับผีอ่ะดิ่ อายชิบหาย!
“รีบไปไหนคะ”ยังมีหน้ามาถาม
“จะยืนให้คนมองเหรอไงล่ะ” ฉันบอกพร้อมส่งสายตาขุ่นเคือง เห็นฉันเฉยใช่ว่าจะไม่โกรธนะ ไอ้คนฉวยโอกาส!
“โกรธเหรอคะ?” พี่ถามเสียงเรียบจนไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ เพราะสายตาเขาดูนิ่งชอบกล
“เออ ไม่ชอบ” ฉันตอบได้ไม่เต็มปาก
เริ่มไม่แน่ใจตัวเองกว่าโกรธเพราะทำให้อาย หรือโกรธเพราะเขาฉวยโอกาสกันแน่ เพราะเอาเข้าใจตัวฉันเองก็รู้สึกเอ่อ…มันก็ไม่ได้รังเกียจไง แต่มันก็แปลกๆ
“งั้นพี่ขอโทษก็ได้ค่ะ” พี่เคนบอกพร้อมยิ้มกว้าง เอ้าบทจะยอ
